sekarana Mallapragada Ramakrishna
51 .... ఎర్ర వడ్ల గింజలు..
కష్టం గా వుంది స్వేచ్ఛ గా ఊపిరి పీల్చుకోవడం .నోరు తెరిచేలోపలే కోసేసావ్ నాలుకను
నీకుట్రలను వినకుండా పోసేసావ్ చెవిలో సీసం. నీ కదలికలను గమనిస్తున్నాని నా కళ్ళు పేల్చేసావ్ నీ భాగోతం కవితగా వ్రాస్తున్నారని నా వేళ్ళు విరిచేసావ్ నా గుండెల్లో భావజాలం జనం లోకి వేలుతాడని భయం నీకు వెన్ను లో వణుకు పుట్టిస్తోంది కా బోలు నా తలా కోసేసావ్
నా తలనుండి కారిన రుధిరం కాలవ ల ప్రవహిస్తూ చేరుకొంది పొలం లోకి భూమిలో కి చేరిన కొన్నాళ్లికే పండింది పంట కొస్తే ఎర్ర వడ్ల గింజలు సామ్రాజ్య వాది కర్ధమౌతోందా!
నేను చంపేసిన భావాలూ కనిపించడం లేదా ఎర్రవాడిలా గింజల రూపం లో??
ఎందుకో వడ్ల గింజ నీగొంతు కడ్డం పడి నీ ఉసురు తీయక పోతుందా ఎదో ఒక రోజు? ?
అంత వరకు నా సామ్య వాద భావజాలం నీకు నిద్రలేకుండ చేస్తూనే ఉంటుంది.
--(())--
52 .." మహాలయ అమావాస్య "
********************
అమావాస్య రోజున మీ కుటుంబ సభ్యులందరూ ఈ సంకల్పం చెప్పుకుంటే మంచిది .
మీ గోత్రం ..
మీ పేరు చెప్పుకొని...
నా జన్మకు మూల కారణమైన నా తల్లి - దండ్రులకు నా యొక్క అనంతకోటి నమస్కా
రములు.అలాగే నా తల్లి - దండ్రులకు మూలమైన తాతలకు , ముత్తాతలకు అనంతకోటి ప్రణామ
ములు సృష్టి ప్రారంభం నుండి ఇప్పటి వరకూ ఈ వంశ పరంపరల్లో జన్మించిన పూర్వీకులైన వారందరికీ అనంతకోటి నమస్కారము లు .
ఎందరో యోగులు ,మహాత్ములు ,పుణ్యాత్ములైన మీ అందరి యొక్క సంస్కార బలం నాలో ప్రవేశించి ,నేను ఇంతటి గొప్ప జ్ఞానంతో కూడిన జీవితాన్ని పొందియున్నాను. ఈ వంశంలో జన్మించినందుకు నేను ఎంతగానో గర్వించు చున్నాను .మీలో ఉన్న సద్భావాలు నాలో ప్రవే శించి లోక హిత కార్యాలు చేసేటటువంటి శక్తిని ప్రసాదించండి . ఈ వంశం యొక్క కీర్తి ప్రతిష్టలు ఆ చంద్రార్కము అవనిలో విలసిల్లునట్లుగా ఆశీర్వ దించండి .
నాలోనూ , నా కుటుంబ సభ్యులలందరిలోనూ ఉన్నటువంటి దోషాలను తొలగించి , క్షేమ , స్థైర్య , ధైర్య , విజయ ,అభయ , ఆయుః , ఆరోగ్య , ఐశ్వర్య ముల నొసగి , ధర్మార్ద , కామ , మోక్ష ముల నొసగి , అహం పదార్ద రహిత స్తితి కలిగేటట్లుగా దీవించి నా జన్మ ధన్యత చేకూర్చ
గలరని కోరుతూ
అష్ట వసువులు , ఏకాదశ రుద్రులు , ద్వాదశ ఆదిత్యులు ,త్రిమూర్తులు ,త్రిమాతలు ,అష్ట దిక్పాలకులు , నవ గ్రహాలు , సమస్త సద్గురువులు మరియు సమస్త దేవతా మూర్తుల యొక్క ఆశీస్సులను కోరుతూ నాయోక్క అనంత కోటి నమస్కారములు సమ
ర్పించుచూ మనసా , వాచా , కర్మణా , త్రికరణ శుద్ధిగా ,ఈ మహాలయ అమావాస్య రోజున సంకల్పం చేసి పెద్దలందరికీ నమస్కరించు చున్నాను .ప్రతిఒక్కరు పెద్దల పేర్లు చెప్పుకొని దాన ధర్మాలు, చెయ్యాలి, తద్దినాలు పెట్టాలి.
--(())--
53 * తాత - మనుమడు *
ఆ రోజు ఒక పేరున్న రెష్టారెంట్ ముందు కారు లో సుమారు తొంబై దాటిన వారి తాతగార్ని నెమ్మదిగా చెయూత నిచ్చి నడిపించుకొని తీసుకు వచ్చాడు. ఓ మూల ఉన్న టూ సిట్టర్ టేబుల్ దగ్గరకు నడిపించుకుని జాగ్రత్తగా కూర్చో బెట్టాడు.
చెప్పండి తాతగారు ! ఏంటి తింటారు ? అడిగాడు మనవడు.
నాకు మటన్ చాలా ఇష్టం, కాని పళ్లు లేవుగా! ఎలా తింటాను అన్నాడు.
ఓస్ ! ఇంతే కదా ! అని బేరర్ ను పిలిచి, ఓ ప్లేట్ చాల మెత్తని మటన్ ఖైమా, బాగుండాలని ఆర్డర్ పెట్టాడు. ఇదిగో! అది అయ్యేలోపు చికెన్ సూప్ ఫ్రెష్ గా పట్టుకు రా ! అని చెప్పాడు.
ఐదు నిమిషాల్లో చికెన్ సూప్ వచ్చింది!
ఆ మనుమడు ఒక తెల్లటి టవల్ ను తాతయ్య మెడ ముందు అమర్చి....సూప్ నెమ్మదిగా స్పూన్ తో త్రాపిస్తున్నాడు. అయినా అది ఆబోసి నోరు చుట్టూ అంటుకుంది. కర్చిఫ్ తో మూతి శుభ్రం చేసాడు. ఈ లోగా మటన్ ఖైమా వచ్చింది.
తాతయ్యకు నెమ్మదిగా స్పూన్ తో తినడం వలన చాలా సమయం పట్టింది...! ఐనా విసుగు చెందకుండా నెమ్మదిగా తాతయ్యతో కబుర్లు చెబుతూ....నానమ్మ పై జోకులు వేస్తూ తినిపించాడు. చనిపోయిన భార్య జ్ఞాపకాలు అంత అందంగా మనవడు గుర్తు చేసినందుకు, ఆ తాతయ్య కళ్లలో ఆనందం...ఓ పక్క కంటనీరు.
రెష్టారెంట్ లో అందరూ విచిత్రంగా చూస్తున్నారు. ఆ కుర్రాడు ఏమాత్రం పట్టించుకోలేదు. బిల్ పే చేసి నెమ్మదిగా మరలా నడపించుకొని తీసుకు వెళ్లిపోయాడు.
కొడుకు, కోడలు చాలా మంచి వాళ్లు, జాగ్రత్తగా చూసుకుంటారు. ఆరోగ్యం పాడవుతుందని ఏది పడితే అది పెట్టరు. మనవడు అలా కాదు. వచ్చిన ప్రతీ సారి తాతయ్యను కార్లో వేసుకుని షికారు తిప్పడమే కాకుండా, చిన్న పిల్లలకు తినిపించినట్లు, ఐస్ క్రీమ్స్ , రక రకాల చిరుతిండి తినిపిస్తాడు. తండ్రి చెప్పినా వినడు!
ఒక్కరోజుకు ఏం కాదు డాడీ.... నేను చూసుకుంటాను కదా అని....రాత్రి పడుకునే ముందు జీర్ణం కావడానికి పళ్ల రసం, టాబ్లెట్ వేసేస్తాడు.
మామూలు సమయంలో చాలాఇబ్బంది పడే పెద్దాయన.... చిత్రంగా మనవడు వచ్చినపుడు హుషారుగా ఉంటారు. ఒక్క కంప్లైంట్ కూడ ఉండదు. కొడుకు ముసి ముసిగా నవ్వుకుంటాడు.
ఓసారి ఉండలేక కొడుకుని అడిగాడు..,,ఏరా! వచ్చినపుడల్లా తాతయ్యను కుషీ చేస్తావ్ ! తాతయ్య అంటే అంత ఇష్షమా?
దానికి కొడుకు చెప్పిన సమాధానం....డాడీ ! నా చిన్నతనంలో అమ్మా, మీరు క్షణం తీరిక లేకుండా ఉద్యోగాల వలన బిజీగా ఉండేవారు. ఇంట్లో నాన్నమ్మ తాతయ్య, నా విషయంలో చాలా శ్రద్ధ చూపేవాళ్లు. తాతయ్యా ! ... నన్ను స్కూల్ నుండి తీసుకొని వస్తూ....నేను ఏది అడిగితే అది కొనిచ్చి ముద్ధు చేసేవారు. ఒక్కోసారి నా బట్టలు పాడు చెసేవాడిని. తాతయ్య నాన్నమ్మ ఆ రోజులలో నాకు చేసిన సేవలు గుర్తున్నాయి. నేను ఏమిచ్చి వాళ్లను ఆనంద పరచ గలను. నానమ్మ ఇప్పుడు లేదుగా. అందుకే వచ్చిన ప్రతిసారీ కనీసం తాతయ్య తో ఒక్కరోజైనా గడపి నా జ్ఞాపకాలు సజీవం గా ఉంచుకుంటాను అని చెప్పాడు.
సమాధానం విన్న తండ్రి కళ్లలో నీళ్లు....నీ జ్ఞాపకాల మాటేమో గాని... నీవు వచ్చిన వెంటనే తాతయ్య కళ్లలో ఉత్సాహం.. చూస్తుంటే నేను ఆయనకు ఎంత రుణపడి ఉన్నానో అర్ధం అవుతుంది. నాకు మీ అమ్మకు అందమైన వార్ధక్యం కళ్ల ముందు కనిపిస్తూంది...! యు ఆర్ గ్రేట్ మై సన్.
గమనిక :-డబ్బువెనుక పరుగులుపెట్టే ఈ కాలంలో ఇలాంటి సంబంధ బాంధవ్యాలు కాపాడుకునే కుటుంబాలు మాత్రం నిజంగా స్వర్గధామాలే.... !అన్ని కుటుంబాలు కూడా ఇలాగే ఉండలని ఆశిస్తూ...!
ఈ గ్రూప్ లో ఇది అనవసరం అని అనుకోవద్దు. కుటుంబ వ్యవస్థ ఇలా ఉంటే సమాజం కూడా బాగుంటుందని భావిస్తూ.....
--(())--
54... *హృదయ పరివర్తనం.*
కురుక్షేత్ర సంగ్రామం ముగిసిన తర్వాత ధర్మరాజు హస్తినకు రాజయ్యాడు. ధర్మబద్ధంగా పాలన చేస్తూ ప్రజల మన్ననలు అందుకోసాగాడు. కొన్నాళ్లకు ధర్మరాజు తీర్థయాత్ర చేయాలని భావించాడు.
సోదరులను, సామంత రాజులకు తన మనోభీష్టాన్ని తెలిపాడు. వారిలో కొందరు ధర్మరాజుతో కలిసి యాత్ర చేయాలని నిశ్చయించుకున్నారు. అదే సమయంలో ధర్మజుడు శ్రీకృష్ణ పరమాత్మ దగ్గరకు వెళ్లి..
‘కృష్ణా! నేను, మరికొంత మంది తీర్థయాత్రలకు వెళ్తున్నాము. నువ్వు కూడా మాతో వస్తే అంతకన్నా భాగ్యం మరొకటి ఉండదు’ అన్నాడు. యాత్రలు చేసే సమయం తనకు లేదన్నాడు కృష్ణుడు. ధర్మరాజు పట్టు వీడలేదు. అప్పుడు కృష్ణుడు.. ధర్మజుడికి ఒక సొరకాయను ఇచ్చి..
‘ధర్మరాజా! పనుల ఒత్తిడి వల్ల నీతో పాటు యాత్రలకు రాలేకపోతున్నాను. నా ప్రతినిధిగా ఈ సొరకాయను నీ వెంబడి తీసుకుని వెళ్లు’ అని చెప్పాడు.
కృష్ణుడి ఆదేశం ప్రకారం ధర్మరాజు.. సొరకాయను నెత్తిన పెట్టుకుని యాత్రలకు వెళ్లాడు.
మూడు నెలల తర్వాత యాత్రలన్నీ పూర్తి చేసుకుని తిరిగి హస్తినకు చేరుకున్నాడు. మర్నాడు అన్న సమారాధన చేయాలని భావించాడు. శ్రీకృష్ణుడి దగ్గరకు వెళ్లి.. ‘కృష్ణా! మా యాత్ర విజయవంతంగా పూర్తయింది. నీవు ఇచ్చిన సొరకాయను నేను మునిగిన అన్ని తీర్థాల్లో ముంచాను. రేపు అన్న సమారాధన ఉంది. నీవు తప్పకుండా రావాల’ని కోరాడు.
అప్పుడు కృష్ణుడు.. ‘ధర్మరాజా! అన్న సమారాధనలో ఈ సొరకాయను వండి అందరికీ ప్రసాదంగా పంచండి’ అన్నాడు. అలాగే చేశాడు ధర్మరాజు. సొరకాయతో వండిన పదార్థం తిన్నవారంతా చేదు భరించలేక వాంతులు చేసుకున్నారు.
రాజా! చేదుగా ఉన్న సొరకాయతో ఎందుకు వంట చేయించారు’ అని ప్రశ్నించారు. కలత చెందిన ధర్మరాజు సమారాధనకు వచ్చిన కృష్ణుడితో... ‘స్వామీ! మీరిచ్చిన సొరకాయ చేదుగా ఉన్నది’ అన్నాడు. కృష్ణుడు నవ్వి..
‘ధర్మరాజా! ఆ సొరకాయ చేదుగా ఉందని నాకు ముందే తెలుసు. నీతో పాటు ఎన్నో తీర్థాల్లో మునక వేసింది కదా..! దాని చేదుదనం పోయిందేమో అనుకున్నాను. ఇంకా అలాగే ఉన్నట్లుందే?’ అన్నాడు. ధర్మరాజుకు విషయం అర్థమై.. కృష్ణుడికి దండప్రణామాలు చేశాడు.
*వేలమంది నిత్యం తీర్థయాత్రలు చేస్తూ ఉన్నారు. జపతపాలు చేస్తున్నారు. కానీ, మనసులో గూడు కట్టుకుని ఉన్న అసుర గుణాలు, పాప సంస్కారాల గురించి చింతించడం లేదు.*
_హృదయ పరివర్తనం లేని యాత్రలు ఎన్ని చేసినా, తీర్థాల్లో ఎన్నిసార్లు మునిగినా ఫలితం ఉండదు._
ఇంట్లో పాటించాల్సిన - పాటించకూడని ఆచారాలు.
కాలం మారిపోయింది. హైటెక్ హంగుల మాయలో పడి పూర్వ కాలం నుండి వస్తున్న మన సాంప్రదాయాలను, ఆచారాలను చాలా మంది పాటించడం లేదు. ఒక వ్యక్తి ఇంట్లో ఎలాంటి ఆచారాలు పాటించాలి, ఎలాంటి ఆచారారాలు పాటించకూడదో ధర్మం ఆచారాలు తెలిసిన వారు చెప్పిన మాటలివి.
1. కొంత మంది వేళ పాళ లేకుండా చేతి గోళ్ళను కత్తిరించడం, తల వెంట్రుకలను తీయడం చేస్తుంటారు. కానీ అలా చేయడం తగదు. చాలా మందికి చేతి వేళ్ళ గోళ్ళను కొరుకుతుంటారు. చేతి గోళ్ళను తిన్నవాడు వినాశమును పొందుతాడు.
2. లేత ఎండ, శవధూమము, విరిగిపోయిన ఆసనము - ఇవి మంచివి కావు. ఊరకనే మట్టిని మర్థించువాడు, గడ్డి పరకలను తుంచువాడు, ఎదుటి వాని ఉన్న దోషములను కాని, లేని దోషములను కాని చెప్పు వాడు, శుభ్రత లేనివాడు శీఘ్ర వినాశము పొందుదురు.
3. రెండు చేతులతో తలగోక కూడదు. ఎంగిలి చేతులతో తలను ముట్టుకోవద్దు. తలను విడిచి కేవలము కంఠ స్నానము చేయకూడదు. (తల స్నానము ఆరోగ్య భంగకరమైనప్పుడు స్నానము చేసియే కర్మానుష్ఠానము చేసి కొనవచ్చునని జాబాలి వచనములో ఉన్నది).
4. రాత్రుల్లు చెట్ల కింద ఉండరాదు. దూరంగా ఉండాలి.
5. ఎక్కువ కాలం జీవించాలనుకునే వాడు వెంట్రుకలను, బూడిదలను, ఎముకలను, కుండ పెంకులను, దూదిని, ధాన్యపు ఊకను తొక్కరాదు.
6. చాలా మంది సరదా కోసం పాచికలు (జూదము) ఆడుతారు. అలా ఆడటం సరికాదంటున్నారు. పాదరక్షలను చేతితో మోసికొనిపోరాదు. పక్క మీద కూర్చుని ఏమియు తినరాదు. చేతిలో తినే పదార్థాన్ని పెట్టుకొని కొంచెం కొంచెంగా తినకూడదు. ఆసనము మీద పెట్టుకొని ఏ వస్తువును తినరాదు.
7. రాత్రి సమయంలో నువ్వులతో గూడిన ఏ వస్తువును తినకూడదు. వస్తహ్రీనుడై(బట్టలు లేకుండా) పడుకోకూడదు. ఎంగిలి చేతితో ఎక్కడకు వెళ్ళకూడదు.
8. కాళ్ళు తడిగా ఉన్నప్పుడే భోజనము చేయాలి. దాని వలన దీర్ఘాయువు కలుగును. తడి కాళ్ళతో నిద్రకు ఉపక్రమించకూడదు.
*మోక్షానికి ఎవరు పోగలడు* భోజ మహారాజు ఒక నాడు తన ఆస్థాన పండితుల తో
*“మోక్షానికి పోగలిగే వాడెవ్వడు” అంటూ ప్రశ్నించాడట.* మహా క్రతువుల తో పోవచ్చు నని కొందరు, జ్ఞానం పొందితే పోవచ్చు నని కొందరు, భక్తి తో పోవచ్చు నని కొందరు,
సత్సంగము తో పోవచ్చు నని కొందరు, అలా దాని తో పోవచ్చు దీని తో పోవచ్చు అంటూ
ఒక్కొక్కరు ఒక్కో విధముగ చెప్పుకు పోతున్నారు. కాళిదాసు లేచి *“నేను పోతే పోవచ్చు”* అని అన్నాడు. ఆ మాట తక్కిన వార ికి చుర్రు మనిపించింది.*“ఇతడేనా మోక్షాని కి పోయే వాడు”* అంటూ ఆక్షేపణలు మొదలయ్యాయి. కాళిదాసు లేచి *“మహా ప్రభూ! "నేను" అనే అహంకారం పోతే, ఎవడైనా సరే పోవచ్చును అన్నాను. గాని, నేను పోతానంటు చెప్పలేదండీ”* అని సమాధాన మిచ్చాడు.
--(())--
55.... నేటి ప్రాంజలి ప్రభ స్పెషల్ కధ
కాలం కదులుతుంది అది మనకు తెలియదు, పగలు రాత్రి కలయికతో ఒక రోజు కదుల్తుంది. ఆ మధ్య సమయంలో అనేక మార్పులు నిత్యమూ గోచరమౌతాయి. అందుకే నేను మీకు ఒక చిన్న కదా చెపుదామనుకున్నాను.
అందరి కన్నా గొప్ప నేను అనుకుంటారు ఎవరికి వారు అనగా ఓ అందమైన భవనాన్ని నిర్మించు టకు ఇటికలు గొప్పవని చెప్పుకున్నాయి. ఆ ప్రక్కనే ఉన్న సిమెంటు అన్నది మీరు విడిగా ఉన్నప్పుడు ఎవరు గమనించరు, ఇటుకలను ఎక సూత్రముగా కలుపుటకు నేనుండగా మీ గొప్ప పెరిగింది అన్నది. అక్కడే ఉన్న దర్వాజాలు, కిటికీలు అందముగా మేము ఉండుటవల్లే ఇంటికి అందం పెరిగింది అది మీరు గమనించండి అన్నాయి.
అప్పుడే అటుగా మేస్త్రి పోతూ వీళ్ళ సంభాషణలు విని నేను కూలీలను చేర్చి చక్కగా నిర్మించుట వళ్ళ గొప్పగా కనిపించింది ఈ భవనము. అప్పుడే అటుగా పోతున్న ఇంటి యజమాని వచ్చి మీ రందరు కాదు ఇది నా సంపాదన వళ్ళ ఏర్పడినది మీరందరు నేను పిలవగా వచ్చినవారు అన్నాడు.. అప్పుడే అటుగా ఒక స్త్రీ భాదపడుతూ వచ్చింది.
అమ్మా ఎవరు మీరు బాధ పడుతున్నారు అని అడిగాయి. నేను పుడమి తల్లిని మీ బరువు నంతా మోసున్నాను నన్ను మరిచి పోయారు మీరు, మీరే గొప్ప అని అను కుంటున్నారు అది ఎంత వరకు నిజం మీలో "సంయమనం, సహనం, పరస్పర సహకారం " లోపించింది. అందువల్లే నేను భాధ పడుతున్నాను . మమ్మల్ని క్షమించండి మా తప్పులు మన్నించండి. మేమందరం మీ బిడ్డలం .
మీకందఱకు నేను ఒకటే చెప్పేది ఐకమత్యం లోపించి, వ్యక్తిత్వమే ప్రాధాన్యత వహించిన చోట సదా పతనం, పరాభవం లభిస్తుంది. మీ గొప్పలు ఆవతలు పెట్టి ఐకమత్యంగా ఉండి " సంయమనం సహనం పరస్పర సహకారం ఉన్నత కాలం నేను మీ వెంటే ఉంటాను. మీరు ఎదురు తిరిగితే నేను పెట్టె కష్టాలను భరించ వలసి ఉంటుంది అని తెలుసు కొండి. ఒకరికొకరు సహకరాం అందించుకుటూ ఉంటేనే పగలు రాత్రి ప్రశాంతముగా ఉంటాయి.
--((***))--
56...శుక మహర్షి::
శుక మహర్షి వ్యాసదేవుని తనయుడు. జాబాలి తనయ వ్యాసదేవుని భార్య. భార్యా భర్తలు ఇద్దరు అనేక సంవత్సరాలు తపస్సు చేసిన తర్వాత వ్యాసుడు తన పత్నికి బీజప్రదానం చేశాడు. కాని శిశువు 12 సంవత్సరాల వరకు తల్లి కడుపులోనే వుండిపోయాడు. దానికి చింతాగ్రస్తుడైన వ్యాసుడు ఆ పిల్లవాడిని బయటకు రమ్మని పిలిచాడు. తాను రానని తల్లి గర్భములోనే తపస్సు చేసుకుంటుా వుండిపోతానని పిల్లవాడు జవాబిచ్చాడు. బయట ప్రపంచం అంతా సంసార మయం, దుఃఖమయం. ఆ ఊబిలోనికి నన్ను లాగొద్దు అని అన్నాడు. వ్యాసుడు గృహస్థాశ్రమంలో వుండడమే దానికి కారణము. ద్వారకకు వెళ్ళి తన సమస్య కృష్ణునికి చెప్పాడు. అది వినిన కృష్ణుడు స్వయంగా వ్యాసాశ్రమానికి వెళ్ళి అతనిపై మాయా ప్రభావము వుండబోదని అభయమిచ్చాడు ఆ గర్భంలోని బాలుడికి. కృష్ణుని మాటమీద ఆ పిల్లవాడు బయటకు వచ్చాడు. ఆ బాలుడే శుకమహర్షి. బాలుడు తపోదీక్షకు వెళ్ళిపోతుంటే వ్యాసుడు పుత్రా పుత్తా అని పిలుస్తాడు. శుకుడు ఒక నకిలీ శుకుని సృష్టించి వ్యాసుడికిస్తాడు.
మెుదటి శుకుడు ఆజన్మబ్రహ్మచారి. ఆయన కామాన్ని జయించిన మహాపురుషుడు. చాలా సుందరుడు. దిగంబరంగానే సంచరిస్తుా వుండేవాడు. ఆయన అలా సంచరిస్తుా ఒక సరస్సు ప్రక్కగా వెళ్ళాడు. అందులో కొందరు దేవతా స్త్రీలు నగ్నంగా స్నానం చేస్తున్నారు. శుకదేవుడు యువకుడు. సౌందర్యవంతుడు. పైగా నగ్నంగా వున్నాడు. అయినా స్త్రీలు సిగ్గుపడలేదు. తమ పనిలో తాము వుండి పోయారు. శుకదేవుడు కుాడా వారిని పట్టించు కోకుండా ముందుకు సాగిపోయాడు. అంతలో వ్యాసదేవుడు అటుగా వచ్చాడు. ఆయనను చుాడగానే దేవతా స్త్రీలు గబగబా బయటకు వచ్చి బట్టలు ధరించారు. వారి చర్యకు ఆశ్చర్యపడి వ్యాసుడు అదే విషయాన్ని వారిని అడిగాడు. శుకదేవుడు బ్రహ్మభావంలో వుండే వ్యక్తియని, స్త్రీ పురుష భావము ఆయనకు లేదని అందరిని బ్రహ్మస్వరుాపులుగానే చుాస్తారని స్త్రీలు బదులిచ్చారు. కాని గృహస్థాశ్రమంలో వున్న వ్యాసునికి ఇంకా ఆస్థితి రాలేదని చెప్పారు. మిమ్మల్ని చుాసి బట్టలు ధరించామని చెప్పారు.
శుకదేవుని ముఖతః వెలువడిన భాగవతం అందుకే సర్వజనావళికి మధురమైనది. తండ్రినుండి వినినది వినినట్లు గాక భాగవతమును సర్వజనులు వినిఆనందించు రీతిలో మానవాళికి అందించడంలో కృతకృత్యులయ్యీరు. తండ్రి రచించిన భాగవతాన్ని తనలో ముందు జీర్ణించుకుని అందులోని కృష్ణ గానామృతాన్ని అనుభవించి మెుదట తన ముఖతః ప్రజలకు అందించారు, పరీక్షిత్తు మహారాజు కోరికపై భాగవత మకరందాన్ని వారం రోజులపాటు మెుదట గంగానది మధ్యలో వినిపించారు.
--((***))--
ఒక ముని ప్రశాంతంగా ధ్యానం చేసుకుందామని ఒక చిన్న పడవను తీసుకుని, తన ఆశ్రమానికి దూరంగా వెళ్ళి, సరస్సు మధ్యలో ఆపి, ధ్యానంలో నిమగ్నమయ్యాడు.
నిరాటంకంగా కొన్ని గంటల పాటు ధ్యానం చేసిన తర్వాత, తన పడవను మరొక పడవ ఢీకొట్టడంతో, ధ్యానానికి భంగం కలిగేసరికి, అతనిలో ఆగ్రహం కట్టలు తెంచుకుంది.
తన ధ్యానానికి భంగం కలిగించిన వాడిని శపించాలన్నంత కోపంతో కళ్ళు తెరిచాడు.
*కానీ, అక్కడ ఒక ఖాళీపడవ మాత్రమే ఉంది. అందులో మనుష్యులు ఒక్కరూ లేకపోయే సరికి ఆశ్చర్యపోయాడు !*_
అది గాలివాలుకు కొట్టుకు వచ్చిందేమోనని అనుకుంటున్న క్షణంలోనే, అతనికి ఒక సత్యం గోచరించింది. ఆత్మ సాక్షాత్కారం కలిగింది.
అసలు ''కోపం'' తనలోనే ఉందని, కేవలం బయట నుండి ఒక కుదుపు కారణంగానే అది బయట పడిందని గ్రహించాడు.
అప్పటి నుండి, ఆ ముని తనకెవరైనా కోపం తెప్పించినా, చిరాకు కలిగించినా, 'అవతలి వ్యక్తి ఒక ఖాళీ పడవ మాత్రమే'. కోపం తనలోనే ఉందన్న ఙ్ఞానాన్ని గుర్తెరిగి ఆవేశం చెందకూడదని గ్రహించాడు.
అందుకే, మనం కూడా అప్పుడప్పుడు ఆత్మ పరిశీలన చేసుకుంటూ, మనకు ఎదురయ్యే సమస్యలను ఒక సమగ్ర దృష్టితో విశ్లేషించి సమాధానం కనుక్కునే ప్రయత్నం చేయాలి.
“ఖాళీ పడవ" అనేది ఒక గొప్ప నానుడి. ఖాళీ పడవ మంచిదే. మనను మనకు పరిచయం చేస్తుంది
సాధన - దివ్యా నుభూతులు - పురుషోత్తమ స్థితి :
నీరు కుండలో ఉన్నంత వరకు, దానికి శక్తి ఏమీ ఉండదు. కానీ గంగలో కలిస్తే....మహా ప్రవాహం. అంతా చేస్తుంది కదా!
శ్వాస గతి బహిర్ముఖంగా ఉన్నంత కాలం...దాంట్లో ఏమీ శక్తి ఉండదు. ఎందుకంటే బహిర్ముఖ శ్వాస,దేహమనే ఘటంలో హద్దులకు పరిమితమై ఉంటుంది. కానీ అంతర్ముఖియై, స్థిరమైనప్పుడు .....అనంత మహా శూన్యంతో సంబంధమేర్పరచుకొని అనంత శక్తి సంపన్నం అవుతుంది. ఈ స్థితికి ఆయన చేరుకొని, వారు ఇలా వ్రాస్తూ వచ్చారు.
बडा मजा सब अगं टूटने लगा
(భలే ఆనందం కలుగుతోంది. అంగాలన్నీ తెగిపోతున్నాయి)
కానీ ఆత్మలో మొదట మనస్సు కలిసి, తరువాత లయమైన మీదట చూచుట,వినుట , ప్రాప్తి - అప్రాప్తులు ఉండవు. అందువల్ల వారు 1871-జూలై-28 వ తారీఖున ఇలా వ్రాసారు.
నిర్మలమైన ఒక శూన్యాన్ని చూసాను. అదే బ్రహ్మ. మనస్సు లయం చెయ్యవలసినది దానిలోనే. రెండూ కలసినపుడు ఒకటే అవుతాయి. రెండు ఉండవు. ఆ ఏకావస్థే "హమ్జాద్"- అంటే పురుషోత్తముడు.----
No comments:
Post a Comment