*ప్రాంజలి ప్రభ (కధలు )

ఓం శ్రీ రామ్ - శ్రీ మాత్రేనమ:

 

కనువిప్పు 

పూర్వము భారవి అనే కవి వుండేవాడు. ఆయన చిన్నతనం లోనే కవిత్వం చెప్పేవాడు. కావ్యాలు వ్రాసేవాడు. వూర్లో వాళ్ళంతా చాలా మెచ్చుకునేవారు. భారవి తండ్రి తో నీ కొడుకు చాలాబాగా వ్రాస్తాడయ్యా అనేవారు. ఆయన మాత్రం వాడింకా చిన్నవాడు యింక నేర్చు కోవలిసింది
చాలా వుంది. ఏదో వ్రాస్తాడు. అనేవాడు. భారవికి తండ్రి తనను మెచ్చుకోవడం లేదని చాలా అసంతృప్తి. తల్లి దగ్గర నాన్నగారు నన్ను తీసిపారేసినట్టు మాట్లాడుతారు.వూర్లో వారంతా నన్ను మెచ్చుకుంటూ వుంటే వుంటే తనేమో ఏమున్నది యింకా వాడు చిన్నవాడు. అన్నట్టు మాట్లాడుతారు.అని చాలా సార్లు చెప్పుకున్నాడు. ఎన్నాళ్ళు పోయినా ఆయన ధోరణి మారక పోయే సరికి భారవికి తండ్రి మీద కసి పుట్టింది ఆయనను చంపాలని నిశ్చయించుకున్నాడు. ఒకరోజు రాత్రి ఆయన వంటింట్లో భోజనం చేస్తున్నాడు భార్య వడ్డిస్తూ వుంది. భారవి ఆయన పెరట్లోకి చెయ్యి కడుక్కునేందుకు వస్తే చంపెయ్యాలని పెద్ద బండరాయి పట్టుకొని పెరట్లో ఒక పక్క కాచుకొని కూర్చున్నాడు. అప్పుడు భారవి తల్లి భర్తతో మీరెందుకు వాడిని చిన్నబుచ్చినట్టు మాట్లాడుతారు?వాడు చాలా బాధ పడుతున్నాడు. వూరు ఊరంతా తనను మెచ్చుకుంటూ వుంటే మీరు మాత్రం వాడికేమీ తెలీదని అంటారట. అప్పుడు తండ్రి నవ్వి *"పిచ్చిదానా నాకు మాత్రం వాడిని చూసి గర్వంగా లేదనుకున్నావా?*
*తండ్రి పొగిడితే బిడ్డకు ఆయుక్షీణం అంటారు! అంతే కాకుండా పొగడ్త మనిషిని పాడు చేస్తుంది వాడి అభివృద్ధికి ఆటంక మవుతుంది*.
*ఇంకా యెంతో పైకి రావలిసినవాడికి గర్వం పెరిగి తనంత వాడు లేడని .విర్రవీగుతాడు.దానితో వాడి అభివృద్ధి ఆగిపోతుంది.."అన్నాడు*
అదివిని భారవికి బుర్ర తిరిగి పోయింది. పశ్చాత్తాపం తో రగిలి పోయాడు.
వెంటనే బండ అక్కడ పారవేసి లోపలి వెళ్లి తండ్రి పాదాల  మీద పడి భోరున ఏడ్చాడు.
తాను తండ్రిని చంపాలనుకున్న విషయం చెప్పి నాకేదయినా శిక్ష వేయమని బ్రతిమాలుకున్నాడు.
పశ్చాత్తాపం తో నీ పాపం పోయింది శిక్ష ఎందుకు అని తండ్రి చెప్తున్నావినకుండా తనకు శిక్షపడాలని పట్టు బట్టాడు.
తండ్రి సరే అలాగయితే మీ అత్తగారింట్లో ఒక సంవత్సరం ఎవరికీ చివరికి నీ భార్యకు కూడా ఏమీ చెప్పకుండా వుండి రా అన్నాడు.
ఇంత చిన్న శిక్షనా అన్నాడు భారవి. తండ్రి నవ్వి *అది చాల్లే*వెళ్ళు అన్నాడు.
భారవికి చిన్నతనం లోనే పెళ్లయింది. అప్పటికి యింకా భారవి భార్య కాపురానికి రాలేదు.
సరేనని భారవి అత్తగారి వూరికి వెళ్ళాడు.. వాళ్ళు అల్లుడు వచ్చాడని చాలా మర్యాద చేశారు. రోజుకో పిండివంట చేసి ఆదరించారు.
నెల రోజులు గడుస్తున్నా అల్లుడు వెళ్ళటం లేదేమని వాళ్ళు విసుక్కున్నారు. చిన్న చిన్న పనులు చెయ్యమని చెప్పడం ప్రారంభించారు.మర్యాదలు తగ్గాయి. బావ మరుదులు పొలం పనులు కూడా పురమాయించారు.అందరూ విసుక్కుంటూ మాట్లాడేవారు..
దేనికీ బదులు చెప్పకుండా విసుక్కోకుండా అన్ని పనులు చేసేవాడు. అతని భార్యను కూడా పొలం పనులకు పంపేవారు.
భారవి భార్యకు చాలా బాధగా వుండేది.భర్తకు ఆవిడ మీరు మీ వూరు వెళ్లిపోండని యెంతో చెప్పి చూసింది. భారవి సమాధానం చెప్పకుండా మౌనం వహించే వాడు. ఇలా సంవత్సరం గడిచింది.
అప్పుడు భారవి యింక నేను మా వూరికి పోయి వస్తానని బయల్దేరాడు.
ఇంత హఠాత్తుగా ఎందుకు వెళ్లాలని అంటున్నాడో వాళ్లకు అర్థం కాలేదు.
భార్యకు,అత్తామామలకూ విషయం వివరించి నా శిక్ష పూర్తి అయింది అందుకని వెళుతున్నాను అని చెప్పాడు. ఇది విని వాళ్ళు తమ ప్రవర్తనకు సిగ్గుపడ్డారు.
తండ్రిని ఎప్పుడూ తక్కువ అంచనా వేయకండి.
*మీ అభివృద్ధిని* కోరుకునే వారిలో ఆయనే ప్రథముడు!
చిన్నప్పుడు తల్లి కోప్పడిందని, తండ్రి దండించాడని వారి మీద కోపం పెంచుకోకండి..
అదంతా మీరు బాగు పడాలనీ వృద్ధి లోకి రావాలనీ చేసి వుంటారని గుర్తు పెట్టుకోండి!
*తల్లి దండ్రులను ద్వేషించకండి. అంత కంటే పాపం ఇంకోటి వుండదు. . . .*

--((**))--