ఓం సి రామ్ - శ్రీ మాత్రే నమ: - సి కృష్ణాయనమ:
ఆనందం - అనారోగ్యం - ఆధ్యాత్మికం
నా పరిచయం!
నా పాళీ కాస్త పదును!
నా బాణీ కాస్త అరుదు!
ఇంకులేదు నా కలంలో
పొంగిపోయో ఆవేశం తప్ప!
బొంకులేదు నా గళంలో
కృంగ తీస్తున్న ఆక్రోశం తప్ప!
ఒళ్ళు మరిచి సమాజాన్ని
తప్పు పట్టడం లేదు!
కళ్ళ మూసుకుని కారు చీకటిని
తిట్టడం లేదు!
దారి తప్పుతున్నామని
గొంతు చించుకు అరుస్తున్నాను!
కాలు జారతామని ముందుగానే
అందరినీ హెచ్చరిస్తున్నాను!
చచ్చు పడిన సమాజాన్ని
వెన్ను చరిచి లేపుతున్నాను,
ఆరని గాయాలకు చురకలు వేసి
చికిత్స చేస్తున్నాను!
మీకూ నాకూ తప్పదు
ఎంతో కొంత నెప్పి,
అలాగని వదిలేస్తే
అందరి బతుకులూ పిప్పి!
హృదయాలు కరిగించి
వన్నె లెక్క వేస్తున్నాను!
గుండెలు పిండి
ఎండలో ఆరేస్తున్నాను!
సమాజం గుట్టు విప్పి,
నిష్ఠూరాలు భోంచేస్తున్నాను!
హాలాహలం మిగుతూ,
అమృతం అందరికీ పంచుతున్నాను!
అందుకే నేను చాల నిరంకుశుణ్ణి,
నిరంతరం కాలానికి ఎదురీదే శ్రామికుణ్ణి!
నా పాళీ కాస్త పదును,
గుచ్చుకుంటే మన్నించండి!
నా బాణీ చాల అరుదు,
మెచ్చుకుంటే దీవించండి!
సరోయితూగే
గజల్ 2411.
బాధించే మచ్చ ముందు..గాయమెంత అసలు..!
తిరిగిరాని క్షణం ముందు..శోకమెంత అసలు..!
చిరునవ్వుకు సరితూగే..మల్లెమొగ్గ ఏది..
పరిమళించు చెలిమి ముందు..స్వర్గమెంత అసలు..!
విరహానికి మధువుతోటి..అనుబంధం మెండు..
అందమైన మనసు ముందు..గగనమెంత అసలు..!
నాటకాన శృతిమించిన..అయోమయం మిగులు..
మౌనమైన తలపు ముందు..సంద్రమెంత అసలు..!
చెలి అందెల సవ్వడులే..గుండెలయల తోడు..
మెఱుపుపూల వానముందు..పవనమెంత అసలు..!
ఓ మాధవ ఆరాధన..గీతమేదొ పొంగె..
ఉప్పొంగే గజలు ముందు..కవనమెంత అసలు..!
--((**))--
ఆనందం - అనారోగ్యం - ఆధ్యాత్మికం
నా పరిచయం!
నా పాళీ కాస్త పదును!
నా బాణీ కాస్త అరుదు!
ఇంకులేదు నా కలంలో
పొంగిపోయో ఆవేశం తప్ప!
బొంకులేదు నా గళంలో
కృంగ తీస్తున్న ఆక్రోశం తప్ప!
ఒళ్ళు మరిచి సమాజాన్ని
తప్పు పట్టడం లేదు!
కళ్ళ మూసుకుని కారు చీకటిని
తిట్టడం లేదు!
దారి తప్పుతున్నామని
గొంతు చించుకు అరుస్తున్నాను!
కాలు జారతామని ముందుగానే
అందరినీ హెచ్చరిస్తున్నాను!
చచ్చు పడిన సమాజాన్ని
వెన్ను చరిచి లేపుతున్నాను,
ఆరని గాయాలకు చురకలు వేసి
చికిత్స చేస్తున్నాను!
మీకూ నాకూ తప్పదు
ఎంతో కొంత నెప్పి,
అలాగని వదిలేస్తే
అందరి బతుకులూ పిప్పి!
హృదయాలు కరిగించి
వన్నె లెక్క వేస్తున్నాను!
గుండెలు పిండి
ఎండలో ఆరేస్తున్నాను!
సమాజం గుట్టు విప్పి,
నిష్ఠూరాలు భోంచేస్తున్నాను!
హాలాహలం మిగుతూ,
అమృతం అందరికీ పంచుతున్నాను!
అందుకే నేను చాల నిరంకుశుణ్ణి,
నిరంతరం కాలానికి ఎదురీదే శ్రామికుణ్ణి!
నా పాళీ కాస్త పదును,
గుచ్చుకుంటే మన్నించండి!
నా బాణీ చాల అరుదు,
మెచ్చుకుంటే దీవించండి!
సరోయితూగే
గజల్ 2411.
బాధించే మచ్చ ముందు..గాయమెంత అసలు..!
తిరిగిరాని క్షణం ముందు..శోకమెంత అసలు..!
చిరునవ్వుకు సరితూగే..మల్లెమొగ్గ ఏది..
పరిమళించు చెలిమి ముందు..స్వర్గమెంత అసలు..!
విరహానికి మధువుతోటి..అనుబంధం మెండు..
అందమైన మనసు ముందు..గగనమెంత అసలు..!
నాటకాన శృతిమించిన..అయోమయం మిగులు..
మౌనమైన తలపు ముందు..సంద్రమెంత అసలు..!
చెలి అందెల సవ్వడులే..గుండెలయల తోడు..
మెఱుపుపూల వానముందు..పవనమెంత అసలు..!
ఓ మాధవ ఆరాధన..గీతమేదొ పొంగె..
ఉప్పొంగే గజలు ముందు..కవనమెంత అసలు..!
--((**))--
ఆధిక్షేప ప్రేమ లీల- Pranjali Prabha.com
రచయత: మల్లాప్రగడ రామకృష్ణ
చిరునవ్వుకు సరితూగే, మల్లెపువ్వు శాశ్వితమా
- మతి భ్రమకు సరితూగే, సంపెంగము శాశ్వితమా
గుండె కోతకు సరితూగే, జీవనము శాశ్వితమా
- మది చురుకు సరితూగే, ప్రణయము శాశ్వితమా
క్షణ సుఖంకు సరితూగే. సంసారము శాశ్వితమా
- నిత్య శోకంకు సరితూగే, కుటుంబము శాశ్వితమా
దాహం మధువు సరితూగే, అనుభందం శాశ్వితమా
- వయసు ప్రేమ సరితూగే, స్వర్గమైన శాశ్వితమా
మౌనం కుదుపు సరితూగే, సంద్రమైన శాశ్వితమా
- తల్లీ తండ్రికి సరితూగే, దైవమైన శాశ్వితమా
శీలం బాధకు సరితూగే, కొడుకైనా శాశ్వితమా
- ప్రేమ శృతికి సరితూగే, భర్త ఐనా శాశ్వితమా
చెలి ప్రేమకు సరితూగే, సుఖమైనా శాశ్వితమా
- గీత బోధకు సరితూగే, ఆచరణ శాశ్వి తమా
గాణ విద్యకు సరితూగే, సంగీతము శాశ్వి తమా
- విద్య భోదకు సరితూగే, సహాయము శాశ్వితమా
దాసదాసీ జనము, నౌకర్లు,
కొడుకు, బంధువు, వస్తువులు,
వాహనములు, ధనసమృద్ది ధాన్య సమృద్ది యను
శాశ్వితము కావు ఒక్క దైవ ప్రార్ధనే శాశ్వితం
ఇది వేణుగోపాల ప్రేమ సుమా
-((**))--
|
| ||||
తాత మనవుడి -చిన్న కధలు -4
తాత నాకు ఏదైనా కధ చెప్పు అని అడిగాడు మనవడు సరే చెపుతా విను అని మొదలు పెట్టాడు " కొందరు చెపితే వినరు, గిల్లెతే ఏడుస్తారు" తను పట్టిన కుందేలుకు మూడే కాళ్ళని వాదిస్తారు, మోసపోయిన గర్వంతో ఒట్రిస్తారు అని చెప్పటం మొదలు పెట్టాడు తాత కధను .
అనగనగా ఒక ఊళ్ళో పశువుల వ్యాపారి ఒకడు ఉండేవాడు. అతని భార్య వెంగమ్మ నిజంగానే ఒట్టి వెర్రి వెంగళమ్మ. ఒక రోజున వ్యాపారి ప్రక్క ఊరి సంతకు ప్రయాణం అయ్యాడు. వెళ్తూ వెళ్తూ అతను భార్యతో చెప్పి వెళ్ళాడు- "నేను రెండు రోజుల వరకూ తిరిగి రాను వెంగమ్మా! అయితే రేపు మన దగ్గరున్న మూడు ఆవుల్నీ కొనేందుకు బేరగాళ్ళు వస్తారు. ఒక్కో ఆవూ వంద నాణాల లెక్కన, మూడు ఆవులనూ మూడు వందల నాణాలకి అమ్ము. సరేనా?! వాళ్ళు అంతకంటే తక్కువకి బేరం అడిగితే మటుకు ఏమాత్రం ఒప్పుకోకు. అర్థం అయిందా, నేను చెప్పేది?!” అని. “మీరేం కంగారు పడకండి, ప్రశాంతంగా వెళ్ళి రండి. అదంతా నేను చూసుకుంటాగా!" అంది వెంగమ్మ.
“ఏంటోనే, నువ్వు ఎప్పుడూ అలాగే చెప్తావు; కానీ ఏదో రకంగా పిచ్చి పనులు చేసి మోసపోతావు! ఈ విషయంలో ఏమీ తప్పులు జరగకుండా ఉండాలనే ఇంత చెప్తున్నాను- మూడు వందలు ఇస్తేనే ఆవుల్ని ఇవ్వు. అర్థమైందా, ఏమి?! నేను చెప్పేది వింటున్నావా?!” అన్నాడు.
“ఆఁ విన్నా, విన్నా!" అన్నదామె, తల ఊపుతూ.
వ్యాపారి ప్రయాణమై వెళ్ళిపోయాడు.
తర్వాతి రోజున అనుకున్నట్లుగానే బేరగాడు వచ్చాడు. ఆవులను చూసి, ఆమెతో బేరం మొదలు పెట్టాడు. మాట్లాడటం మొదలు పెట్టిన కొద్దిసేపటికే వెంగమ్మ ఎంత అమాయకురాలో గ్రహించేశాడు ఆ బేరగాడు. బేరం ఇంకా పూర్తి కూడా కాకనే, వాడు పశువుల పాక దగ్గరికి వెళ్ళి "సరే అక్కా! ఇంక ఆవులను నేను కొనుక్కున్నాను!" అంటూ ఆవులకు కట్టిన పలుపుతాళ్ళు విప్పి వాటిని బయటకి తోలటం మొదలు పెట్టాడు గడుసుగా. వెంగళమ్మ అమాయకురాలే అయినా, మరీ ఇంత గడుసుదనాన్ని గమనించకుండా ఉండలేకపోయింది. పోయి కొట్టం గడప దగ్గర నిలబడి "ఒక్క నాణెం తక్కువైనా ఆవులను ఇవ్వను- ముందు మొత్తం మూడు వందల నాణాలు ఇచ్చి, ఆ తర్వాతనే ఆవులను బయటకి తోలండి!" అంది మొండిగా.
"ఇబ్బంది వచ్చి పడిందే-" అనుకున్నాడు బేరగాడు. అయినా మరో బాణం వేసి చూద్దామని, "అయ్యో అక్కా! నా దగ్గరుండగా నీ డబ్బు ఎక్కడికి పోతుంది? అయినా ఇవాళ్ళ డబ్బుల మూటను తీసుకురావడం మర్చిపోయానే, ఏం చేయను? -సరే, ఒక పని చేద్దాం! ఈ మూడు ఆవుల్లోనూ ఒక దాన్ని నీ దగ్గరే హామీగా వదిలి వెళతాను. ఇంటికి వెళ్ళి, మూడు వందల నాణాలు తెచ్చి ఇచ్చాక గానీ ఈ ఆవును విడిపించుకు పోను!" అన్నాడు, ఆ మూడు ఆవుల్లోనే ఒకదాన్ని గాటానికి తిరిగి కట్టేస్తూ. వెంగమ్మ ముఖం వెలిగింది. “ఆఁ అదీ మరి! ఏమీ హామీ లేకపోతే ఎలా?! అలా చెయ్యి. ఆ మూడో ఆవుని ఇక్కడే ఉంచి వెళ్ళు. డబ్బు నా చేతిలో పడ్డాకే, ఈ ఆవుని వదిలేది!" అంది గట్టిగా.
బేరగాడి పంట పండింది. ఉత్సాహంతో మురిసిపోయి, అతి మర్యాద నటిస్తూ, తాను ఆసరికే కట్టేసిన ఆవును అక్కడే వదిలి, మిగిలిన రెండు ఆవులనీ తోలుకుని చక్కా పోయాడు వాడు.
మూడో రోజున భర్త రాగానే తాను చేసిన ఘనకార్యాన్ని భర్తతో సంతోషంగా చెప్పింది వెంగమ్మ. వ్యాపారికి నవ్వాలో ఏడవాలో తెలియలేదు- కోపం ముంచుకుని వచ్చింది.
“ఛీ! ఛీ! నీ కంటే తెలివి తక్కువ మనిషి ఈ లోకంలో లేరు. వాడు మళ్ళీ వస్తాడుటే, నీ వెర్రి గానీ?!" అని అరిచాడు ఆవేశంగా. “అబ్బో! తెలివి నీ ఒక్కడిదేగా?" అంది వెంగమ్మ వెటకారంగా. "నేను అందరి కంటే తెలివి తక్కువ దాన్నా?! ఆ సంగతి నీకెలా తెలుసు? అసలు ఈ లోకంలో ఎట్లాంటి వాళ్ళుంటారో తెలీనిది నీకే. వెళ్ళి ఓసారి దేశం అంతా తిరిగి, చూసిరా!” అంది ఈసడిస్తున్నట్లు.
తర్వాత ఏమైంది తాత ఏముంది భార్యను ఏమి అనలేక ఊరిలోకి మోసగాడని పట్టి బందిఖానాలో
పెట్టిచ్చాడు అంతే ..... అంతేనా ..... ఆ .. ఆ
తాత నాకు ఏదైనా కధ చెప్పు అని అడిగాడు మనవడు సరే చెపుతా విను అని మొదలు పెట్టాడు " కొందరు చెపితే వినరు, గిల్లెతే ఏడుస్తారు" తను పట్టిన కుందేలుకు మూడే కాళ్ళని వాదిస్తారు, మోసపోయిన గర్వంతో ఒట్రిస్తారు అని చెప్పటం మొదలు పెట్టాడు తాత కధను .
అనగనగా ఒక ఊళ్ళో పశువుల వ్యాపారి ఒకడు ఉండేవాడు. అతని భార్య వెంగమ్మ నిజంగానే ఒట్టి వెర్రి వెంగళమ్మ. ఒక రోజున వ్యాపారి ప్రక్క ఊరి సంతకు ప్రయాణం అయ్యాడు. వెళ్తూ వెళ్తూ అతను భార్యతో చెప్పి వెళ్ళాడు- "నేను రెండు రోజుల వరకూ తిరిగి రాను వెంగమ్మా! అయితే రేపు మన దగ్గరున్న మూడు ఆవుల్నీ కొనేందుకు బేరగాళ్ళు వస్తారు. ఒక్కో ఆవూ వంద నాణాల లెక్కన, మూడు ఆవులనూ మూడు వందల నాణాలకి అమ్ము. సరేనా?! వాళ్ళు అంతకంటే తక్కువకి బేరం అడిగితే మటుకు ఏమాత్రం ఒప్పుకోకు. అర్థం అయిందా, నేను చెప్పేది?!” అని. “మీరేం కంగారు పడకండి, ప్రశాంతంగా వెళ్ళి రండి. అదంతా నేను చూసుకుంటాగా!" అంది వెంగమ్మ.
“ఏంటోనే, నువ్వు ఎప్పుడూ అలాగే చెప్తావు; కానీ ఏదో రకంగా పిచ్చి పనులు చేసి మోసపోతావు! ఈ విషయంలో ఏమీ తప్పులు జరగకుండా ఉండాలనే ఇంత చెప్తున్నాను- మూడు వందలు ఇస్తేనే ఆవుల్ని ఇవ్వు. అర్థమైందా, ఏమి?! నేను చెప్పేది వింటున్నావా?!” అన్నాడు.
“ఆఁ విన్నా, విన్నా!" అన్నదామె, తల ఊపుతూ.
వ్యాపారి ప్రయాణమై వెళ్ళిపోయాడు.
తర్వాతి రోజున అనుకున్నట్లుగానే బేరగాడు వచ్చాడు. ఆవులను చూసి, ఆమెతో బేరం మొదలు పెట్టాడు. మాట్లాడటం మొదలు పెట్టిన కొద్దిసేపటికే వెంగమ్మ ఎంత అమాయకురాలో గ్రహించేశాడు ఆ బేరగాడు. బేరం ఇంకా పూర్తి కూడా కాకనే, వాడు పశువుల పాక దగ్గరికి వెళ్ళి "సరే అక్కా! ఇంక ఆవులను నేను కొనుక్కున్నాను!" అంటూ ఆవులకు కట్టిన పలుపుతాళ్ళు విప్పి వాటిని బయటకి తోలటం మొదలు పెట్టాడు గడుసుగా. వెంగళమ్మ అమాయకురాలే అయినా, మరీ ఇంత గడుసుదనాన్ని గమనించకుండా ఉండలేకపోయింది. పోయి కొట్టం గడప దగ్గర నిలబడి "ఒక్క నాణెం తక్కువైనా ఆవులను ఇవ్వను- ముందు మొత్తం మూడు వందల నాణాలు ఇచ్చి, ఆ తర్వాతనే ఆవులను బయటకి తోలండి!" అంది మొండిగా.
"ఇబ్బంది వచ్చి పడిందే-" అనుకున్నాడు బేరగాడు. అయినా మరో బాణం వేసి చూద్దామని, "అయ్యో అక్కా! నా దగ్గరుండగా నీ డబ్బు ఎక్కడికి పోతుంది? అయినా ఇవాళ్ళ డబ్బుల మూటను తీసుకురావడం మర్చిపోయానే, ఏం చేయను? -సరే, ఒక పని చేద్దాం! ఈ మూడు ఆవుల్లోనూ ఒక దాన్ని నీ దగ్గరే హామీగా వదిలి వెళతాను. ఇంటికి వెళ్ళి, మూడు వందల నాణాలు తెచ్చి ఇచ్చాక గానీ ఈ ఆవును విడిపించుకు పోను!" అన్నాడు, ఆ మూడు ఆవుల్లోనే ఒకదాన్ని గాటానికి తిరిగి కట్టేస్తూ. వెంగమ్మ ముఖం వెలిగింది. “ఆఁ అదీ మరి! ఏమీ హామీ లేకపోతే ఎలా?! అలా చెయ్యి. ఆ మూడో ఆవుని ఇక్కడే ఉంచి వెళ్ళు. డబ్బు నా చేతిలో పడ్డాకే, ఈ ఆవుని వదిలేది!" అంది గట్టిగా.
బేరగాడి పంట పండింది. ఉత్సాహంతో మురిసిపోయి, అతి మర్యాద నటిస్తూ, తాను ఆసరికే కట్టేసిన ఆవును అక్కడే వదిలి, మిగిలిన రెండు ఆవులనీ తోలుకుని చక్కా పోయాడు వాడు.
మూడో రోజున భర్త రాగానే తాను చేసిన ఘనకార్యాన్ని భర్తతో సంతోషంగా చెప్పింది వెంగమ్మ. వ్యాపారికి నవ్వాలో ఏడవాలో తెలియలేదు- కోపం ముంచుకుని వచ్చింది.
“ఛీ! ఛీ! నీ కంటే తెలివి తక్కువ మనిషి ఈ లోకంలో లేరు. వాడు మళ్ళీ వస్తాడుటే, నీ వెర్రి గానీ?!" అని అరిచాడు ఆవేశంగా. “అబ్బో! తెలివి నీ ఒక్కడిదేగా?" అంది వెంగమ్మ వెటకారంగా. "నేను అందరి కంటే తెలివి తక్కువ దాన్నా?! ఆ సంగతి నీకెలా తెలుసు? అసలు ఈ లోకంలో ఎట్లాంటి వాళ్ళుంటారో తెలీనిది నీకే. వెళ్ళి ఓసారి దేశం అంతా తిరిగి, చూసిరా!” అంది ఈసడిస్తున్నట్లు.
తర్వాత ఏమైంది తాత ఏముంది భార్యను ఏమి అనలేక ఊరిలోకి మోసగాడని పట్టి బందిఖానాలో
పెట్టిచ్చాడు అంతే ..... అంతేనా ..... ఆ .. ఆ
--((**))--
|
| ||||||
|
|
om
ReplyDelete