*నిత్యానందం*
🤥

రచన: సోమంచి యజ్ఞన్నశాస్త్రి

*నిత్యానందం గారి వివాహం - 1*

"వొళ్ళు రవరవ మండిపోతోంది. కోపం ఆగడంలేదు. 'ఏదో ఆఘాయిత్యం చేసేస్తాను. సందేహంలేదు. 'వీడు కోపధారి వెధవ, ఎప్పుడో ఏదో అఘాయిత్యం చేసేస్తా'డని మా నాయనమ్మ అంటూనే వుండేది.

ఎందుకింత కోపం, ఏం ముంచుకు పోయిందా? ముంచుకుపోయిందా, ముంచుకుపోయిందిన్నరా? ముంచుకు పోయిందిన్నర అంటే ఏమిటా ? నీబొంద! అసలే కోపంగావుంటే కవ్వించకు, నన్ను రెచ్చగొట్టకు. అగ్గిమీద గుగ్గిలం, కోపమొస్తే వొళ్ళూపై తెలీదు నాకు. మా నాయనమ్మ అంటూవుండేది కోపమొస్తే వీడికి వొళ్లూపై తెలీదని ! కొపమొస్తే నేను నిప్పులుతొక్కిన కోతిని! కాలు గాలిన పిల్లిని! రేగిన తేనెటీగని! బెదరిన మదపుటేనుగుని!! నాకు కోపమొస్తే ఎంత ఉపద్రవమో నాయనమ్మకి తెలుసు."

"ఇంతకీ సంగతేమిటో చెప్పమంటావు? పానకంలో పుడకలా మాట మాటకీ అడ్డు తగులుతూ, నేనేదో జాప్యం చేసినట్టు, నీ యిదేమిటి? కుక్కిన పేనులా నోరువిప్పక, చెవులు అప్పగించి విను కుక్కిన పేనుకి నోరుంటుందా అంటావు, నీకుందిగా దానిలా నోరు. దయచేసి దానికి తాళమే సెయ్యి. అదిగది. రెండు చేతులతోటి నోరు మూసుకో, చొప్పదంటు ప్రశ్నలెయ్యకు. భేష్!"

"రామాయణంలో ఈ పిడకలవేటతో ధోరణి తెగిపోయింది. ఎంతదాకా చెప్పనబ్బా ! ఆఁ జ్ఞాపక మొచ్చింది. వొళ్ళు రవ రవ మండి పోతోంది. అఘాయిత్యం చేసేస్తానంటున్నా ను. ఏమిట్రా, ఆ వెధవ సంజ్ఞలు ? నోరు లేదూ ? మూగాడివా? అవునవును విప్ప కూడదు. చేతులూ కాళ్ళూ కూడా కట్టేసుకు విను.

ఈ పెళ్ళి నాకిష్టం లేదు. ఆ అమ్మాయి మెడలో మంగళసూత్రం కట్టేశాననుకో. నే కట్టనని చెబుదామనుకుంటే, మాట విని పించకుండా వెనకాల ఢమఢమ డోలు వాయించేశారు. జబ్బ ఊడిపోయేలా నా చెయ్యి లాగేసి, ముడేయించేశాడు ఆ పురోహితుడు. ఆ మటకొస్తే, వాడే వేసేశాడు. 'మమ' అనికూడా అనుకోలేదు. అయినా ఆ అమ్మాయి నా పెళ్ళామేనట ! ఆ అమ్మాయి నా కిష్టంలేదు."

"నిజమేరా, పెళ్ళికి ముందు వాళ్ళింటికి వెళ్ళి ఆ అమ్మాయిని చూసిన తరవాతే పెళ్ళి ముహూర్తం పెట్టారు. కాని దాన్ని పెళ్ళి చేసుకుందామని నేనెప్పుడూ అనుకోలేదు. ఒప్పుకోలేదా అంటే, నోటితో ఎప్పుడూ ఒప్పుకోలేదు. పిల్లని చూడ్డానికి నాకు తోడుగా నక్షత్రకుణ్ణి పంపించారుగా ! నక్షత్రకుడిని ఎరగవూ? మా వెంకట్రా మయ్య ! వాడికేదైనా అప్పజెప్పితే జలగ లా పట్టుకుంటాడు. జీడిలా అంటుకుంటా డు. బంకలా తగులుకుంటాడు. ఇంకేముంది! బయలుదేరినదగ్గిర నించి కురుపు సలిపినట్టు ఒకటే సలపడం..

'అబ్బాయ్, బెండకాయ ముదిరినా, బ్రహ్మచారి ముదిరినా పనికిరాదు. యాభై ఏళ్ళకి శక్తి అంతా వుడిగిపోయిన తరవాత పెళ్ళి చేసుకుని లాభమేమిటి? మీ నాయనమ్మ నీ పెళ్ళి చూడాలని తహ తహలాడి చచ్చిపోయిందా? మీ నాన్న కూడా పెద్దవాడైపోయాడు, ఆయనా పోవచ్చు, దాంతో బెంగపెట్టుకుని మీ అమ్మా పోతుంది. ఇహ, నేను వచ్చే ఏళ్ళే గాని, పోయే ఏళ్ళు కావు గదా! పెళ్ళి కూతుళ్ళని చూడ్డానికి నేనూ నీతో రాలేను, నువ్వు ఒక్కడివీ ఏమీ చూసుకోలేవు. నీకేమీ తెలియదుగదా! వెంటనే పెళ్ళికి ఒప్పేసుకోవాలి. నువ్వు పెళ్ళికి మాత్రం ఒప్పేసుకోవాలి! ఊపిరి సలపనివ్వడు, ఆలోచనా తెమలనివ్వడు. పాడిందే పాట: చెవులు హోరెత్తిపోయాయి. విసుగెత్తి పోయి 'సరే నయ్యా' అన్నాను.

"అమ్మయ్య. పెళ్ళికి ఒప్పేసుకున్నావుగదా, ఇంక పెళ్ళికూతురే కుదరాలన్నమాట. అదెంతసేపు! చూడబోతున్నాంగా ఇప్పుడో పిల్లని, ఈ పిల్ల కాకపోతే మరోటి.. రంభ కాకపోతే ఊర్వశి. అదీ నచ్చకపోతే తిలోత్తమ. కొండమీద కోతి కావాలంటే దాన్నే తీసుకొస్తాం."

పెళ్ళి కూతురిగారింటికి చేరుకునే దాకా నోరు మూతపడలేదు. నా తల దిమ్మెత్తి పోయింది. పెళ్ళికూతురిగారింట్లో ఫలహారం సిద్ధంగా వుంది. జీడిపప్పు పాకం, చేగోడీలు. రెండూ నాకిష్టమే· మా వెర్రినాగమ్మకి చాలా ఇష్టమని కోమటి కోటిలింగాలు మిఠాయి దుకాణంనించి రహస్యంగా తెప్పించిపెడుతూ వుండేది నాయనమ్మ. కోటిలింగాలు దుకాణంలోనే అసలు నేతిసరుకు దొరికేది. ఆ ఫలహారం చూసిన తరవాత కాస్త ప్రాణం స్తిమిత పడింది. మా నాయనమ్మ జ్ఞాపకమొచ్చి కళ్ళ నీళ్ళు తిరిగాయి. నోట్లో నీళ్ళు ఊరించింది ఫల హారం.

"అబ్బాయ్, కతికితే అతకదు. నువ్వు తినకూడదు." అని బాంబు విసిరాడు నక్షత్రకుడు, ఈ రోజుల్లో ఆ పట్టింపులు పనిచెయ్యవని పిల్ల తండ్రి చెప్పినా వినిపించుకోడు. నాకు లేకుండా తిండి ప్రారంభించాడు.

"జీడిపప్పు పాకం చాలా బాగుందే! బెల్లప్పాకం! పంచదారకంటే బెల్లప్పాకమే మంచిది సుమండీ మ్యమ్ మ్యమ్... ఇప్పుడన్నీ సుతారం తిళ్ళు. తెల్లగా వుంటుందని పంచదార తింటే నులి పురుగులు పుట్టుకొస్తాయి...మ్యమ్ మ్యమ్... బెల్లానికి ఆ బాధ లేదు. ఈ ఊళ్ళో తప్ప మంచిబెల్లం దొరకదండి... మ్యమ్ మ్యమ్!!

'ఒకటే' దవడ ఆడింపు. నక్షత్రకుడి ప్లేటు ఖాళీ. నాకోసం తెచ్చిన ప్లేటులోనివి కూడా వాడి ప్లేటులోకి దొర్లిపోయాయి.

"అనుకున్నా, బజారు సరుకు ఇంత ఎలా బాగుందా అని. అమ్మాయి స్వయంగా చేసిందా ? అసలు పిండివంటల దాకా కాకపోయినా మాములు వంట వచ్చునన్న మాట. ఇంకేం. పిండివంటలు కూడా నేర్పెయ్యండి. మావాడికి పిల్ల బాగా నచ్చి పోయిందన్న మాటే...హిహిహి మావాడు భోజన ప్రియుడులెండి.. నిత్యానందం, నువ్వు తినకూడదు గానీ, ఈ తిండి చాలా బాగుందోయ్! చేగోడీలు కూడానూ... కమ్మగా కరకరలాడుతూ వున్నాయి."

నా వొంతు కూడా వాడే తినేశాడు.. నరికి పారెయ్యాలన్నంత కోపమొచ్చింది. గుడ్లెర్ర చేశాను. పళ్లు పటపట కొరికాను. అసలు నక్షత్రకుడికి అది అర్థమై ఏడిస్తేగా ! ఓ గ్లాసు మంచినీళ్ళు, రెండుగ్లాసుల కాఫీ తాగి, బ్రేవ్ మని త్రేన్చాడు.

"దుర్ముహుర్తం రాకుండా పిల్లని రప్పించండి!"

వచ్చింది ఆ అమ్మాయి. గజగమనం, మందగమనంతో కాదు, తారాజువ్వలా రివ్వున వచ్చింది. కుర్చీలో ధీమాగా కూర్చుంది. సిగ్గుపడలేదు. తల వొంచుకోలేదు.
🤠
*సశేషం*
꧁
*నిత్యానందం*

*నిత్యానందం గారి వివాహం - 2*

'బాగానే వుంది కదూ' నక్షత్రకుడు నా చెవులో గుసగుస. ఆడవాళ్ళంటే నాకసలే సిగ్గు, అందులో ఆ అమ్మాయి నాకేసి అలా ధాటీగా చూసేస్తూవుంటే...! 'పిల్లని తిన్నగా చూసుకోవోయ్,' అంటూ నక్షత్రకుడు !

"అమ్మాయ్, కొంచెం వెలుగుపడేలా కూర్చో అమ్మా! వెనకటికి ఓ పెళ్ళికొడుకు పిల్లని పసందుచేసి తరవాత క్రీనీడలో తిన్నగా కనిపించలేదు కనక ఒప్పుకున్నానని పేచీ పెట్టాడుట. ఆం.. అది, ఇప్పుడు చూసుకో వోయ్"

ఏం చూడను. ఓ అమ్మాయి, అందులో పెళ్ళికున్నది, సిగ్గూ, శరం లేకుండా చూస్తూ వుంటే, ఆ అమ్మాయి చూడకుండా, నే చూద్దామంటే, ఎప్పుడు ఆ అమ్మాయి నాకేసి చూడబోయినా, ఆ అమ్మాయి నాకేసి చూస్తూనే వుంటుంది. ఆడదాని చూపులు మన్మధుడి బాణాలంటారు. అమ్మాయి చూపులు నాకు ముళ్ళలా గుచ్చుకున్నాయి. "చూశావా, చూశావా అని చెవి కొరుకుతాడు నక్షత్రకుడు. చూశాను ! నెత్తిమీద పువ్వుల గోలెంతప్ప మరేమీ కనిపించలేదు.

"పిల్ల బాగానే వుందికదూ! ఏం? ప్రశ్నలేమన్నా వేస్తావా"

ఎవరిని? అమ్మాయినేట? ఇంతమందిలో చూడ్డానికే సిగ్గుగా వుంటే ఇక నే ప్రశ్నలేం వెయ్యగలను ? బొంచాయిలాటి వూళ్ళలో అమ్మాయినీ, అబ్బాయినీ, ఏ సినిమాకో, బీచీకో తోడు లేకుండా పంపిస్తారుట! అలా వదిలిపెడితే చూపిద్దును నా మజా? అంతేగాని పదిమందిలో కూచోపెట్టి, మాట్లాడమంటే, జంకుగా వుండదూ!

"పోనీ, నేనే పలకరిస్తానులే" అన్నాడు.

"నీ పేరేమిటమ్మా ?"

"సుబ్బమ్మ !"

"బాగుంది, సాంప్రదాయకమైన పేరు." ఆ అమ్మాయి పేరు దిబ్బమ్మ అయితే మరీ సంతోషంగా వుంటుందన్నట్టు మాట్లాడాడు నక్షత్రకుడు..

"చదువుకుంటున్నావా అమ్మా ?"

“ఆ... "

"ఎన్నో క్లాసు ?"

"ఆరో క్లాసు"

"ఆరో క్లాసే? రాసుల పేర్లు తెలుసా ?"

మేగజైన్లలో నక్షత్రకుడు వారఫలాలు తప్ప ఏమీ చూడడు.

" తెలుసండి!"

"చెప్పమ్మా!"

"అశ్వని, భరణీ... వృశ్చికం" అంటోంది ఆ అమ్మాయి నాకు మా చిరాకెత్తుకొచ్చింది. 'అనవసరంగా చంపకోయ్' నీ అవకతవక జవాబుల్తో, మమ్మల్ని చంపొద్దని ఆ అమ్మాయిననాలని నా ఉద్దేశం. 'అనవసరంగా చంపకోయ్  అ మ్మా యి ని' అని నోరు జారిపోయింది.

"మావాడు చాలా మంచివాడులెండి. భార్యని పువ్వుల్లో పెట్టి పూజించుకుంటా డు. ఏమంటావు ?" తొడమీద ఫేడేల్ మని కొట్టాడు.

"ఇంగ్లీషు చదువులు చూడండి. తెలుగు పేర్లన్నా తిన్నగా చెప్పరు. మా అమ్మాయికి హిస్టరీ జాగర్ఫీలు బాగా వచ్చునండీ!" ముక్కుమాటలతో అంది ఆ పిల్ల తల్లి.

"అమ్మా ! అశోకచక్రవర్తి ఏంచేశాడు ?"

"అశోకచక్రవర్తి గొప్ప చక్రవర్తి. ఆయన రోడ్లను త్రవ్వించెను, జంతువులకు.... జంతువులకు, మరమ్మత్తులను చేయించెను. అహా..., ఆసుపత్రులను వేయించెను. చెట్లను కట్టించెను. "

"శభాష్ ! చాలమ్మాచాలు. మెతుకు పట్టుకు చూస్తే చాలదూ! హిస్టరీ చాలా ధాటిగా వచ్చిందండి?" అని నక్షత్రకుడి మెప్పు !

"జాగర్భి కూడానండీ ! భూమధ్య రేఖ ఎక్కడుంది తల్లీ :"

"భూమధ్య రేఖ భూమధ్యంలో ఉందండీ ?"

"రైట్ ! జాగర్భీ క్షుణ్ణంగా వచ్చునండీ మా అమ్మాయికి. ఇంకా ఏమన్నా ప్రశ్న వేస్తే వెయ్యండి?"

నక్షత్రకుడికి అసలు జాగర్భీ అంటే ఏమిటో తెలిస్తేగా ప్రశ్న వెయ్యడానికి.

"తెలుస్తూనే వుందిలెండి - అనవసరంగా అందులో ప్రశ్నలెందుకు ? అమ్మాయికి వంటవచ్చునని ముందరే తేలిపోయింది. ఇంకేం కావాలీ...ఆఁ... సంగీతం ఏమైనా చెప్పించారా ?"

"నోటి పాటేనా, వాయిద్యం కూడానా?"

“నోటి పాటేనండి. వాయిద్యం చాలాయేళ్లు సాధకం చెయ్యాలి. అత్తారింటికెళితే అక్కడ కుదరదు. నోటి పాటైతే ఖర్చు పూర్తిగా వృధాపోదు పేరంటాల్లో మంగళ హారతో, పిల్లలుపుడితే జోలపాటో పాడుకోడానికైనా పనికొస్తుంది."

"అవునవును. సంసారుల సంగీతం అంతేలెండి. కృతులు నేర్పించారా ఏమిటి? బాగుంది. శాస్త్రీయ సంగీతం తప్పకుండా నేర్పంచాలండీ ! త్యాగయ్య మనవాడా అరవలు చూడండి. ఆయన్ని ఖూనీ చేసి పారేస్తున్నారు. మనం నేర్చుకోవాలి. ఏదీ ఒక్క కృతి పాడమ్మా?"

"శ్రుతి లేందే నే పాడలేనండీ నాన్నారూ?"

"శృతి కేమమ్మా ! సా.పా, సా" అన్నాడు నక్షత్రకుడు.. వాడి కోతిచేష్టలు చూస్తూ వుంటే నాకు చిరాకెత్తుకొస్తోంది. 'నీ పాటెవరికి కావాలోయ్, నోరుమూసుకో!' అందామనుకున్నాను గాని వాళ్ళం దరిముందూ గదమాయిస్తే ఏడిచిపోతాడు గదా అని వూరుకున్నాను.

వాళ్ళ నాన్న, అమ్మ, అన్నలు, తమ్ముళ్లు అందరూ బతిమాలగా పాట మొదలెట్టింది.

"నను పాలింపగ నడచి వొచ్చితివో, నా ప్రాణనాధ" అంటూ!

''ఆ హా హా ? యుక్తమైన పాట పాడావు. నడిచిరాలేదు. రైలే ఎక్కి వచ్చాడనుకో, హి హి హి..." తన తెలివికి తనే సంతోషించ ప్రారంభించాడు నక్షత్రకుడు.

"మా అమ్మాయికి సినిమా పాటలు చాలా బాగా వచ్చునండీ! తెలుగే కాదు, హిందీ కూడాను "

"అలాగా, ఏదమ్మా! ఓ సినిమా సాంగు విసురు."

''పందిట్లో పెళ్ళవుతున్నదీ... బలె విందౌతున్నది..."

"ఎందులోదోయ్ ఈ పాట నిత్యానందం ? మా వాడికి సినిమాపిచ్చిలెండి. ఊళ్లో వచ్చిన ప్రతి సినిమా చూస్తాడు, దాన్లో స్టార్లూ, పాటలూ అన్నీ మావాడికి కంఠతా. అవునా, నిత్యానందం?'' తొడమీద మళ్ళీ ఫెడేల్ మని కొట్టాడు. వీడికిదో రోగం. 'అవునా, ఏమంటావు' అని పక్కవాడి తొడమీద చరుస్తాడు. చాచి పుచ్చుకు లెంపకాయ కొడదామన్నంత కోపమొ చ్చింది. పరాయి వాళ్ల ముందర, అవమానం చెయ్యడమెందుకు,అఘోరించి పోతాడని వూరుకున్నాగాని ! 'రైలుకి టైమైనట్టుంది పద' అని వెంటనే బయటి
కొచ్చేశాను. నక్షత్రకుడు పిల్లతండ్రితో పావుగంట గుసగుసలాడాడు. జీడిపప్పు పాకం పొట్లం తెచ్చుకున్నాడు. ఇంకేముందీ! ఆయనకి దాసుడైపోయాడు. భట్రాజులా వాళ్ళని పొగిడాడు.

"ఆడ కూతుళ్ళని కన్నవాళ్ళు ఆశతో వేగిపోతూ వుంటారు. సంధిగ్ధంలో వుంచ కూడదు. పిల్ల సంగతి నువ్వే తేల్చు, కట్నం, కానుక సంగతి నే తేలుస్తాను." మళ్ళీ కురుపు నలుపు !

"ఆ అమ్మాయి పాటేం బాగాలేదు" అన్నాను.

"వరసలు బాగానే వచ్చాయి. పడగ్గదిలో నీకు వినిపించడానికి అది చాలు, కచేరీలు చేయించవుగా ?"

"పిల్ల అందంగా లేదు"

"అందం కొరుక్కుతింటామా?"

"అందం లేకపోతే మానె, ఆ అమ్మాయి ముక్కు వంకరగా ఉన్నట్టుంది."

"నీ ముక్కంత మెలికలు తిరగలేదు."

"మెల్లకన్నులా వుంది,"

''పెళ్ళానికి మెల్లయితే మొగుడికి అదృష్టం."

"బుద్ధున్నవాడు అనవలసిన మాటే అది? వొళ్ళు మండిపోయింది. ఛీ ఛీ! నీతో మాట్లాడకూడదనుకున్నాను. మోసం."

"అబ్బాయి ! నే చెదుతున్నాను విను. ఈ పిల్ల అన్నివిధాలా నీకు తగింది. ఆ మాటకొస్తే పిల్లముందు నువ్వే తీసికట్టని అనిపించావు. నువ్వు నోరు విప్పి పలకరించలేకపోయావు. నీకేమీ రాదేమో నని వాళ్ళకి అనుమానం పుడితే,... 'లేదండీ, మా వాడికి కొంచెం సిగ్గు? మొహమాటం, చనువయిన తరువాత చూడండి, మా వాడి తడాఖా అని నచ్చ చెప్పేసరికి నా తాతలు దిగొచ్చారు. నువ్వు అసమర్థుడవని నీ సంబంధం వాళ్ళకి నచ్చకపోతే. అది దేశమంతా పాకిపోయి, నీకు అసలు పెళ్ళి యోగం లేకుండా పోతుంది. నీ మేలుకోరి చెబుతున్నా ఒప్పేసుకో ... కానింటి రంభ కంటె అయినింటి కోతిని చేసుకోమన్నారు. ఈ సంబంధం కుదిరితే నువ్వు చాలా అదృష్టవంతుడివే ! "

అర్థం పర్థం లేని ఒకటే వాగుడు. ఎంత వాగినా నే జవాబు చెప్పలేదు. పో పో ! వాక్కుని వాక్కుని నీ నోరే నొప్పెట్టి పోతుంది అనుకున్నాను. అంతే భీష్మించు కు మౌనంగా ఉండిపోయాను. నువ్వేచెప్పు నాకిష్టం లేదని తేల్చేసినట్టేనా? కాని, ఇంటి కొచ్చేసింతరవాత పిల్ల నాకు నచ్చిందని నక్షత్రకుడు అందరితోటీ చెప్పేశాడు. నాన్నా, నక్షత్రకుడూ కలసి కట్నాలూ, కానుకలూ అన్నీ నిర్ణయం చేశారు. నన్ను దేనికీ సంప్రతించరు. ఏమీ అడగరు. నాకు ఒళ్లుమండిపోతోంది. ఎప్పటికప్పుడే 'నాకక్కర్లేదు, పెళ్ళి పనులు చేయించకండ ర్రా' అని చెబుదామనుకునేవాణ్ణి. మా నాయనమ్మ ఉంటే పైకి చెప్పకపోయినా మొహాన్ని బట్టే కనిపెట్టేసేది. ఏమిట్రా నాయనా ! ఆముదం తాగిన వాడిలా మొహం పెట్టావు?' అని అడిగి వుండేది.

"నాయనమ్మా! నాకీ పెళ్ళి ఇష్టంలేదే!" అనేవాణ్ణి.

"ఎందుకురా" అనేది.

"ఆ పిల్ల నాకు నచ్చలేదే!"

"ఎందుకు నచ్చలేదురా ?"

"ఆ పిల్లకి మెల్ల.. ముక్కు వంకర. కీచు గొంతుక. పాట రాదు"

'అలాట్రా వెర్రికుంకా! నీకు నచ్చనిపిల్లనిచ్చి పెళ్ళెందుకు చేస్తామురా. వద్దని ఉత్తరం రాయించేస్తానులే" అనేది.

"థాంక్యూ, నాయనమ్మా !"

దాంతో పెళ్ళి బంద్. 'పదిమంది పిల్లల్ని చూసి, అందులో ముగ్గుర్ని ఏరి, వాళ్ళని మళ్ళీ చూసి, ఆ ముగ్గుర్లో ఒకర్తిని ఎన్నుకో వాలని నా ఆశయం. చూసిన మొదటి పిల్లనే నాకు అంటగట్టేస్తే ఎలా భరించగల ను 'నువ్వు చచ్చిపోయి ఎంత సంకటం తెచ్చిపెట్టావు నాయనమ్మా ! నా పెళ్ళి చూడకుండా చావననేదానివి ఎంతపని చేశావు నాయనమ్మా! నా మొహంచూసి భావం కనిపెట్టే మనిషి లేదుకదా ! ఇంట్లో అన్నీ నేనే మాటల్లో చెప్పాలి. కోపమొస్తే నాకు మాటలు త్వరత్వరగా రావని నీకు తెలుసుగా' రంపం లాటి వాడిగల మాటల కోసం వెతుకుతాను, అవి దొరక్కపోతే నాలిక తడబడుతుంది. నాలిక తడబడితే నాన్న కరుస్తాడు అంచేత ధాటీగా పెద్ద ఉపన్యాసం తయారుచేసుకుని వెడదామ నుకుంటూ ఉంటే ముహూర్తం వచ్చేసింది. పీటలమీంచి లేచిపోదామనుకున్నప్పుడ ల్లా, పురోహితుడు నొక్కేసి, కూర్చోబెట్టేసే వాడు. పుస్తెకట్టించేశాడు. నేనొప్పుకోను. ఈ పెళ్ళి నాకొద్దు... ఏదో అఘాయిత్యం చేసేస్తాను.

"ఇక్కడే ఉన్నానండీ నాన్నగారూ!"

"గదిలో కెళ్ళడానికి టైమయిందిట్రా...''

“వస్తున్నానండీ నాన్నగారూ! వస్తున్నానండీ !"

"ఇంకేం అఘాయిత్యామా... ఏం? జవాబు చెప్పక ఇకిలిస్తావేమిటిరా? పోకిరీ పెద్దమ్మా?''
రచన: సోమంచి యజ్ఞన్నశాస్త్రి
*సశేషం*

*నిత్యానందం - 3*

*నిత్యానందం గారి సాంసారిక విజయాలు -1*

“ఇంత పొద్దెక్కినా తలపు తీసి ఊడిపడరేం? అమ్మాయ్ సుబ్బమ్మా, వాడికి లేకపోతే మానె, నీకైనా బుద్ధిలేదే? ఎంతసేపు గడియ బిడాయించుకు పడుకుంటారు" అని అమ్మ సాధింపు ప్రారంభించింది.

అమ్మకి నాలుగున్నర నించీ నిద్దురపట్టదు. నాయనమ్మ లాగ గజేంద్రమోక్షంలో పద్యాలూ, భజగోవింద శ్లోకాలూ చదువుకుంటూ మంచం మీదే నడుంవాల్చి వుండిపోదు. లేచి ఇల్లంతా సవరిస్తుంది. ఒంట్లో బాగాలేకపోయినా, చచ్చేదాకా వెట్టి చాకిరీ తప్పదని గొణుక్కుంటుంది. విసుక్కుంటుంది.

"లేవరా నిత్యానందం, ఎండెక్కిపోయింది రా..."

కళ్లు నులుముకుంటూ లేవబోయాను.

"ఇంకా బద్ధకం తీరలేదు. పడుకోండి" అంది మా ఆవిడ.

"ఎండెక్కి పోయిందట" అన్నాను.

"మరేం ఫరవాలేదు. ఇంకా ఆరున్నర కాలేదు. ఈ వెధవ్వూళ్ళో తెల్లారకుండానే ఎండొస్తుంది. మీ నాన్న ఆఫీసుకి టైముని బట్టి వెళతారా, ఎండనిబట్టా? పడుకోండి, పడుకోండి"

"నే లేస్తాను. నువ్వు పడుకో"

"మీరు మాత్రం లేచి వెలగబెట్టే రాచకార్యా లేమున్నాయి. మొగుడు లేచినా ఇంకా పడుకుందని నన్ను ఆడిపోసుకోడానికా, మీరూ పడుకోండి" అని దబాయించేసింది.

"లేవరా"

“పడుకోండీ”

"నిన్నేరా"

"మిమ్మల్నేనండీ"

"లెమ్మంటే"

“పడుకోమంటే"

అవతల తల్లి, గదిలో భార్య. ఎవరు గెలిచారా? ఏమిట్రా. చొప్పదంటు ప్రశ్న ? ఇలాటి విషయాల్లో ఎవరు గెలుస్తార్రా?

"వొరేయ్. ఎంతసేపురా మొద్దు నిద్దర ? లే" అని మా నాన్న అందుకున్నాడు. వెంటనే ఉలిక్కిపడి లేచి కూచున్నాను. నాన్న అందుకుంటే రండోలు వాయించినట్టే. ఇహ లాభం లేదు. లేచి బయటికి పోతేనే మంచిది.

"అనవసరమయిన విషయాల్లో జోక్యం కలుగజేసుకుంటున్నారు మీ నాన్న" అంది మా ఆవిడ, తనేదో మహాసత్యం మొట్ట మొదటి మాటగా కనిపెట్టినట్టు. నాకెప్పుడో తెలుసునయ్యె ఆ సంగతి. లేకపోతే ఈ పెళ్ళి మాత్రం జరిగుండేదీ! మొదట ఇష్టం లేదన్నానే. ఆ అమ్మాయే. ఇప్పుడిష్టమే. ఎలా మారిపొయానా? ఒరే, పిచ్చి ప్రశ్న వెయ్యకు. పెళ్ళామంటే అందరికీ ఎలా ప్రేమ పుట్టుకొస్తుందో, నాకూ అలానే. వొరేయ్ కాస్సేపు నీ కుళ్ళంకలు కట్టేసి, విను, ఏం చెబుతున్నానూ? మా నాన్న అనవసర విషయాల్లో జోక్యం చేసుకుంటు న్నాడని మా ఆవిడ అంది కదూ.

"అవును. ఆ సంగతి నా కెప్పుడో తెలుసు" అన్నాను.

"అనవసర జోక్యం కలగజేసుకోవద్దని చెప్పండి" అంది.

"నేనే? మా నాన్నతోటే ? కరుస్తాడు."

"కరవడానికి కుక్కా ఏమిటండీ, మనిషేగా?"
"నీకేం నువ్వేమైనా చెబుతావు, ఎదట పడేది నువ్వా నేనా?"

"ఏమిట్రా గదిలో గుసగుసలు, లేచి రమ్మంటేను" గుండెలు అదిరిపోయే లాగ నాన్న కేక. ఎదిగి, పెళ్లాంతో కాపురం చేస్తున్న కొడుకుని అనవలసిన మాటే ? 'నాన్నగారూ, ఇలా నాతో మాట్లాడ్డానికి వీల్లేదు. మా ఆవిడ వింటూంటే నామీద అధారిటీ చెలాయించడానికి వీల్లేదు' అని లేచి చెప్పేద్దామనుకున్నాను. కాని నేను ఊరికే లేచిపోతున్నాననుకుంది కాబోలు మా ఆవిడ, నే లేవకుండా అదిమిపెట్టి "ఆయనకి తల నొప్పిగా ఉందండీ, లేవ లేకుండా వున్నారు" అని జవాబు చెప్పింది.

"అజీర్తి తిళ్ళు తింటే తల నొప్పి రాకేంజేస్తుంది !"

"నిన్న రాత్రి తిన్నగా భోం చెయ్యనే లేదు."

"సాయంకాలం టిఫిను మస్తుగా తింటే రాత్రి భోజన మెందుకు !"

"ఏ తల నొప్పయినా, లేచి వొళ్ళువొంచి పని చేస్తే అదే పోతుంది"

"అది పోతేగాని లేవడానికి ఓపికరాదు. లేస్తే తల తిరుగుతుంది"

మా నాన్న వెనక్కి తగ్గాడు.

"తల తిరుగుతోందీ? జ్వర మొచ్చిందేమో చూడనీ" అని మా అమ్మ కేకెట్టింది.

"జ్వరం లేదులెండి"

"అన్నీ తెలిసినట్టు మాట్లాడతావేమిటి ? వొళ్ళు చూడనీ"

"నే చూసే చెబుతున్నాను. చల్లగానే వుంది”

"మా అబ్బాయి సంగతి నీకు తెలీదు. పైకి చల్లగా వున్నా ఒక్కొక్కప్పుడు ఉష్ణం వుంటుంది.”

"దానికి ముసుగెట్టుకు పడుకోడమే మందు"

"శొంఠి కొమ్ము అరగదీసి పెడితే రెండు నిమిషాల్లో తలనొప్పి పోతుంది".

"ఆ నాటు వైద్యపు రోజులు పోయాయి, ఇప్పుడు అంజనాలకి, ఆస్పిరిన్లకీ గాని లొంగడం లేదు ఈ తలనొప్పులు."

మాటకి మాట జవాబు చెబుతూ పావుగంట దాకా మా ఆవిడ తను గదిలో నుండి కదల్లేదు, నన్ను కదలనివ్వలేదు. కొంత అయిన తరువాత "బద్ధకం బలిస్తే, తలనొప్పేగాదు, ఒళ్ళంతా నొప్పులు పుట్టుకొస్తాయి. లేచి మందన్నా మింగమను" అని నసుక్కుంటూ నాన్న జారుకున్నాడు.

"అన్నిటికీ అదే జవాబు చెబుతుంది కాని వీడి నోరు పెగలదే ?" అని గొణుక్కుంటూ చివరికి అమ్మ జారుకుంది. అలా మరో పావుగంట విశ్రాంతి తీసుకునిగాని మేం బయటపడలేదు తరువాత ఒకటి రెండు మార్లు మళ్ళీ మమ్మల్ని పెందరాళే లేపడానికి ప్రయత్నం చేశారు కాని, మనం కొరకబడలేదు. ఏమిటనుకున్నావురా, నిత్యానంద మంటే? మనకి కొంత మాట సాయం, వెనక దమ్ము వుండాలి గాని నే లేస్తే మనిషినిగాను. మా నాయనమ్మ బతికి వున్న రోజుల్లో, నీకు జ్ఞాపకం లేదూ, అప్పడాల పిండి మాష్టారుక్కూడా నేనంటే హడలు పుట్టింది. అప్పడాల పిండి మాష్టార్నెరగవురా, గవర్రాజుగారి బడిలో రెండో మాష్టారు. చిన్నప్పుడెప్పుడో వాళ్ళమ్మ అప్పడాల పిండి కలిపి పెట్టుకుంటే, దబ్బకాయంత ముద్ద ఎవరూ చూడకుండా ఎత్తుకు పోయి, స్వయంగా అంతా భక్షించేశాడుట. దాంతో నాలుగు రోజులు విరోచనాలు పట్టుకున్నాయట.
కలరా వచ్చిందేమోనని రెండు రోజులు మందులిప్పించిం తరవాత ఈ సంగతి బయటపెట్టాడుట. అంచేత వాళ్ళింట్లో వాళ్ళే అప్పడాల పిండి అని ఓ ముద్దు పేరెట్టుకున్నారుట. వాళ్ళ వాళ్లు పెట్టుకున్న పేరే గదా సంతోషంతో స్వీకరించగూడదూ ! ఆ మాట ఏ రూపంలో వినిపించినా వుడుక్కునేవాడు, తిట్టేవాడు, కొట్టేవాడు. పేంబెత్తంతో కాదురా, రూళ్ళ కర్రతో కొట్టేవాడు. ఎక్కాలు వల్లించమనడం తప్ప క్లాసులో చెప్పే పాఠం లేదు. దానికి తోడు వాడికి నత్తి కూడాను. బకాసురుడు అదేదో ఊరి మీదపడి అందర్నీ పీడించుకుతిన్నట్టు స్కూల్లో పిల్లల్నందర్నీ పీడించుకుతినే వాడు. కాని బకాసురుని ప్రాణానికి భీముడు తటస్థపడ్డాడు. అప్పడాల పిండి మాస్టారుకి ఏకు మేకై గుచ్చుకున్నాడు నిత్యానందం. ఎలా గంటావా? ఓనాడు మా నాయనమ్మంది "వొరే నిత్యానందం. అప్పడాలు ఎండబెట్టాను. కాకులు రాకుండా కాయరా అంది.

"కాకుల్నయితే కాస్తానుగాని, పిచ్చికల్ని పిలుస్తాను నాయనమ్మా" అన్నాను.

"వీపు చిట్లగొడితే బావురుమని ఏడుస్తావు కూడాను'' అన్నాడు మా నాన్న, మా నాన్నకి 'జోకులు' తెలిసేవి గావు. మా నాయనమ్మ మాత్రం 'నిత్తిగాడికి కవిత్వం చెప్పడ మొస్తుంది.' అని సంతోషించింది. ఉష్ ఉష్ అని కాకుల్ని కాసి అలిసిపోయి, ఆలశ్యంగా స్కూలుకెళితే మాస్టారు పట్టుకున్నాడు.
రచన: సోమంచి యజ్ఞన్నశాస్త్రి
*సశేషం*

*నిత్యానందం - 4*

రచన: సోమంచి యజ్ఞన్నశాస్త్రి

*నిత్యానందం గారి సాంసారిక విజయాలు - 2*

*ఎ.. ఎందుకింత ఆలశ్యమయింది"

"మాస్టారండీ మరేమోనండీ..."

"ని.. ని.. నీళ్ళు న.. న.. నమలకు"

"మా నాయనమ్మండి అప్పడాలు ఎండబెట్టి కాకుల్ని కాయమందండి. అంచేత ఆలశ్యమయి పోయిందండి."

"భ.. భ.. భడవా బె.. బ్బెంచెక్కు"

"నేనేం చెయ్యలేదండి మాస్టారూ. మా నాయనమ్మే అప్పడాలు ఎండబెట్టి కాపలా వుండమందండి. మా ఇంట్లో కాకులు చాలా ఎక్కువ. కాపలా కాయకపోతే అప్పడాలు బతకనివ్వవు."

"పు.. పుండాకోర్ గొ.. గ్గోడ కుర్చీ వెయ్యి."

"తప్పంతా కాకుల్దండి. నాది కాదండి"

"వీపు చి.. చీరేస్తాను ఒ.. ఒళ్లు ఉతికేస్తా ను". అసలు మాట వినిపించుకోడు. ఒకటే ధుమధుమ.

"చె.. చెయ్యిపట్టు" అరిచెయ్యి వెనక్కి తిప్పి రూళ్ళకర్రతో ముడికలమీద వాయించాడు.

"మా నాయనమ్మతో చెబుతానుండండి'' అని ఏడుచుకుంటూనే స్కూల్లోంచి పారిపోయాను. నాయనమ్మ రెట్టింపు పటిక బెల్లం పెడితేగాని, ఏడుపు మానలేక పోయాను..

"నే నింక ఆ స్కూల్లో చదువుకోను నాయనమ్మా. మరో స్కూల్లో చేర్చేసెయ్యి !"

"వెర్రి నాన్నా, అద్దాంతరంగా ఇంకో స్కూల్లో ఎలా చేర్చుకుంటార్రా..."

"నువ్వు చెబితే చేర్చుకుంటారు"

"ఏడాది మధ్యలో నే చెప్పినా చేర్చుకోరురా"

"అయితే ఈ ఏడు చదువు మానేస్తాను. అప్పడాల పిండిగాడు నన్ను కొట్టి చంపుతున్నాడు. వాడిదగ్గర నే చదువుకోను"

"కొట్టొద్దని నే చెబుతానులే”

"వాడూరికే వుడుక్కుంటాడు. అనవసరం గా దంచుతాడు. చెప్పే పాఠాలు తక్కువ. కొట్టే దెబ్బ లెక్కువ.”

''నీ జోలికి రావొద్దని నే చెబుతాగా”

“మెల్లిగా చెబితే లాభం లేదు.”

"గట్టిగానే చెబుతాలే, వెళ్ళు"

"నువ్వొచ్చి దిగబెడితేనేగాని వెళ్ళను”

పది నిమిషాలు బేరమాడిన తరువాత, మళ్ళీ కసింత పటికబెల్లం పెట్టి నాయనమ్మ కర్ర పొడుచుకుంటూ నాతో స్కూలు కొచ్చింది. నాయనమ్మ ఇంట్లో నడవడానికి కర్రసాయం అక్కర్లేదుగాని, రోడ్డు మీద నడవాలంటే కర్ర చేతిలో వుండాలి. కుక్కల్నీ పందుల్నీ ఝడిపించడానికి. తిన్నగా క్లాసులోకే వెళ్ళిపోయాం.

"నాలుగు మూళ్ పన్నెండు. నాలుగు నాళ్ పదహారు" అని క్లాసంతా అరుస్తున్నారు. అప్పడాల పిండి వెంకన్నబుగ్గలు నులుము తున్నాడు. నన్నూ, మా నాయనమ్మనీ చూడగానే క్లాసంతా నిశ్శబ్దమైపోయింది. అప్పడాల పిండి నాకేసి పెద్దగా గుడ్లురిమి చూశాడు. నాయనమ్మ వెనకాలుంటే నాకేం లెక్క! పో పో, చూసుకో అనుకున్నా.

"ఏమయ్యా, ఎందుకయ్యా పిల్లల్ని అలా కొట్టి చంపుతావు" అంది నాయనమ్మ. రూళ్ళకర్రతో వేళ్ళ మీద కొట్టావట, మా వెర్రి నాగమ్మని!"

"అల్లరి చె..చేస్తే పనిష్ మెంట్ ఇ.. ఇవ్వద్దా"

"పిర్రమీద దెబ్బకి ఫిర్యాదు లేదుగాని, వేళ్ళ మీద కొడితే వూరుకుంటారుటయ్యా. అయినా మా వాడిప్పుడు ఏం అల్లరి చేశాడని కొట్టినట్టు"

దానికి జవాబు చెప్పగలిగితేనా. గుడ్లు మిటకరించి చూశాడు మాష్టరు.

"నాయనమ్మా, నువ్వు అప్పడా లెండబెట్టి నన్ను కాకుల్ని కాయమన్నావా. ఎందుకాలిశ్యంగా వచ్చావని అడిగితే మాస్టారూ, 'మా నాయనమ్మ అప్పడాలు ఎండబెట్టి కాకులెత్తుకుపోకుండా కాయ మంది" అన్నాను, అంతే. అప్పడాలు అనగానే ఆయనకి కోపమొచ్చింది. నువ్వే చెప్పు అప్పడాలు అన్నాను గాని అప్పడాల పిండి అన్లేదుగా, ఇందులో నా తప్పేమన్నా వుందా?'' అన్నాను.

"అయ్యో, అప్పడాల పిండీ. ఇన్నేళ్ళొచ్చినా ఇంకా ఉడుక్కుంటూనే ఉన్నావుటయ్యా''

"ఏమండోయ్ బామ్మగారూ, పెద్దవారని మర్యాదగా ఊరుకుంటే” అప్పడాల పిండి గుడ్లెర్రజేశాడు. నాయనమ్మ ఝడుస్తుందా!

"ఉడుకుడుకు బోలే" అంది. క్లాసంతా గొల్లుమన్నారు. ఏం జేస్తాడు? ఆయన చేతిలో రూళ్ళకర్రయితే, మా నాయనమ్మ చేతిలో పెద్ద కర్ర. మా నాయనమ్మతో చాల్లేడుగా.

"మావాడి జోలికి ఇంకెప్పుడూ రాకు. వాడి వల్లెమన్నా తప్పు వుంటే నాతో చెప్పు. నే కేకలేస్తాను" అని కట్టడిచేసివెళ్ళిపోయింది. ఆ తరవాత, మాస్టారుకి నాయనమ్మ, మనమంటే హడల్.

ఇప్పుడు మా ఆవిడ వల్ల మన అథారిటీ మళ్ళీ లేచిపోయింది. మొదటి విజయం నిత్యానందంగారు ఇష్టమొచ్చినంతసేపూ విశ్రాంతి తీసుకోవచ్చును. వారిని లెమ్మని వొత్తిడి చెయ్యడానికి ఎవరికీ అధికారం లేదు. ఎవరైనా ఆ విషయం గుర్తించక ఒత్తిడి చేసినా, నిత్యానందం గారు ఖాతరు చెయ్యరు. హాయిగా నిద్రపోతారు. నిద్ర పట్టకపోతే కళ్ళు తెరిచే నడుం వాలుస్తారు. లేదా, పక్కమీద పడుకుని, అటూ ఇటూ దొర్లుతారు. కాని, లేవరు. అదే విధంగా నక్షత్రకుడి బాధా వదిలిపోయింది. మా పెళ్ళయిం తరువాత వాడిపోరు భరించడం మరీ దుర్భరమయింది. నాకే కాదు, మా ఆవిడకి కూడా సలహాలివ్వడం ప్రారంభించాడు. - బోడి సలహాలు. మా పెళ్ళి తన వల్లే జరిగిందిట. వెయ్యి అబద్ధా లాడి ఇల్లు నిలబెట్టాలన్న సామెత పట్టుకుని ఎంతో కష్టపడి, ఈ సంబంధం కుదిర్చాడుట. అంచేత మా సంసారం దిద్దడానికి తనేవో బోలెడు హక్కులు దాచి పెట్టుకున్నట్టు అన్ని విషయాల్లోనూ
లుడుంగున జొరబడి చెప్పొచ్చేవాడు.

"ఏమిటోయ్ నిత్యానందం. మీ అమ్మగారు గోలెట్టి పోతున్నారు. ఆవిడొచ్చిందగ్గిర్నించీ అమ్మగారి మాట అసలే వినడంలేదుట. మీఅమ్మ నీమీద ఎన్నో ఆశలు పెట్టుకుంది. ఎప్పుడు కోడలొస్తుందా, ఎప్పుడు సుఖ పెడుతుందా అని ఎదురు చూసింది. కాని చిన్న మెత్తు సాయం చెయ్యదుట నీ పెళ్ళాం. ఎక్కడ కందిపోతుందో అని అన్ని టికి వెనకేసుకొస్తావుట. మా అందరికీ పెళ్ళిళ్ళవలేదా? పెళ్ళాలు కాపరానికి రాలేదా? తప్పు సుమా. పెళ్ళాన్ని అదుపులో ఉంచుకోవాలి. అతి చనువిచ్చి ముద్దుచేస్తే ముక్కట్టుకుంటారు. 'తల్లి విష మాయె, పెళ్ళాము బెల్లమాయే' అవకూడదు"

మనవాడి ఉపన్యాసాలు వినే రోజులు పోయాయి. 'ఈ గోడలకీ ఆ స్తంభాలకి చెప్పుకో' అని వాడు ప్రారంభించగానే చల్లగా జారిపోయేవాడిని.

"చూడు సుబ్బమ్మా" అని మా ఆవిడ దగ్గిర ప్రవేశించేవాడు. "నీ పెళ్ళి చేయించిన వాడిని కనక, నీ మంచి కోరినవాడిని కనక, చెబుతున్నాను" అని ప్రతి మాటూ ఉపోద్ఘాతం. ''మా పెళ్ళి చేయించింది పురోహితుడయ్యా, నువ్వు కాదు" అందామనుకునే వాడిని. అత్తగారికి అణుకువగా వుండాలి. గుట్టుగా సంసారం దిద్దుకోవాలి.”

"అవునండి అబద్దాలాడ కూడదు. దైవభక్తి కలిగి వుండాలి. పెద్దల మాట ధిక్కరించ రాదు. ఇంకా చాలా నీతులు స్కూల్లోనే నేర్చుకున్నానండి." అని మా ఆవిడ జవాబు. ఏ మాత్రం బుద్ధున్న వాడయినా దాంతో వెనక్కి తగ్గవలసిందేనా... కాని వాడికి సున్నితంగా చెబితే అర్థంకాదుగా. అలా నీతులు చెబుతూనే ఉన్నాడు-సల హాలు ఇస్తూనే ఉన్నాడు...
🤠
*సశేషం*

꧁☆•┉┅